Junkers D.I

Die Junkers D.I is 'n Duitse enkelsitplek, monovlerk vegvliegtuig wat tydens die Eerste Wêreldoorlog diens gedoen het. Dit was volledig uit metaal vervaardig. Die ontwikkeling van die D.I kan teruggevoer word na die eerste monovlerk metaalvliegtuig: die J-1 (Junkers se kode) wat op 12 Desember 1915 sy nooiensvlug voltooi het. 'n Paar ander monovlerk prototipes het gevolg en die J-7 was die ware voorloper van die D.I; voltooi in Oktober 1917. Die J-7 was aangedryf deur 160 perdekrag Mercedes D.III motor. Interessant genoeg was die verkoeler van die motor bo-op die enjinblok gemonteer maar later na die voorkant van die motor geskuif. Die J-7 het ook skarnier vlerkpunte gehad in stede van rolroere maar dit is later vervang met konvensionele rolroere. Die J-9 het later verskyn, dit was 'n groter, verfynde J-7 wat in Maart 1918 sy nooiensvlug voltooi het. Die J-9 is die D.I genoem deur die Duitse owerhede.

Junkers D.I
Junkers D.I by die Musée de l'Air et de l'Espace
Tipe	Monovlerkvegvliegtuig
Vervaardiger	Junkers
Ontwerp deur	Dr. Hugo Junkers
Status	Onttrek
Hoofgebruiker	Duitse Vloot
Vervaardig	1918
Aantal gebou	41

Tegniese besonderhede

Besonderhede van die Junkers D.I:

Item	Statistiek
Aantal motore	1
Tipe motor	Skroef
Vervaardiger	Mercedes D.IIIaü waterverkoel inlyn
Kraglewering per motor	160 perdekrag
Vlerkspan	9.00 m
Lengte	7,25 m
Hoogte	2,6 m
Vlerkoppervlakte	14,80 m2
Maksimum opstygmassa	834 kg
Maksimum snelheid	220 km/h op seevlak
Operasionele hoogte	6 700 m
Togafstand	1 uur en 30 minute
Klimvermoë	5,000 m in 22¼ minute met BMW motor
Bewapening	Twee gesinchroniseerde Spandau masjiengewere

Sien ook

• Lys van vegvliegtuie

Bron

• Fighters 1914-1919: Attack and Training Aircraft, Kenneth Munson, 2004, ISBN 978-0-753721-73-5