Kaap Kolka (Lets: Kolkas rags, Lyfs: Kūolka nanā) is die mees noordwestelike punt van die Letlandse provinsie Koerland (Kurzeme) waar die Oossee en die Golf van Riga ontmoet. Na die stormagtige Kaap Kolka word derhalwe ook as die "Kaap van Twee Seë" verwys. Kaap Kolka is aan die Seestraat van Irbe (Irves Saurums) geleë wat as natuurlike grens met Estland dien. Die eiland Ruhnu in die middel van die Golf van Riga maak reeds deel uit van Estland.

Kaart van Letland. Kaap Kolka is aan die noordelikste punt van die weskus van die Golf van Riga geleë
Strandtoneel by Kaap Kolka
'n Padwyser by Kaap Kolka

Aangesien die stromings van die Oossee en die Golf van Riga by die kaap ontmoet, is die see hier besonder onstuimig sodat mens op die plaaslike strande dikwels ontwortelde of rottende boomstamme teenkom. Talle skepe en bote het voor Kaap Kolka vergaan sodat soms ook skeepsplanke strand toe gespoel word. Die oorblyfsels van die ou vuurtoring van Kaap Kolka kan nog steeds by die strand besigtig word. Die huidige vuurtoring is in 1884 op 'n sandbank opgerig wat ses kilometer wyd in die Oossee strek.

In vergelyking met die besige Jūrmala is Kaap Kolka nog nouliks vir toerisme ontwikkel, alhoewel 'n aantal welvarende Letlanders hier al hul somervilla's laat oprig het en parkeerterrein naby die kaap gebou is. Rondom Kaap Kolka het 'n fietsroete ontstaan wat oor 'n afstand van 65 kilometer loop.

Kaap Kolka staan in etnografiese opsig veral bekend as die laaste Lyfse taaleiland van Letland. 'n Aantal Lyfse visserdorpies soos Vaide, Saunags, Pitrags, Kosrags en Sikrags is langs die kus van Kaap Kolka geleë. Lyfs is een van die oudste Fins-Oegriese Oossee-tale en nou verwant met Estnies. Tans word die Lyfse bevolking op sowat 1 000 beraam, terwyl die aantal moedertaalsprekers van Lyfs waarskynlik nog net twee beloop sodat die taal ernstig met uitsterwing bedreig word.

Fauna wysig

Gedurende die Sowjet-besetting van Letland was Kaap Kolka dekades lank 'n militêre spergebied. Terwyl die bewoners uit hul tuisdorpe verdryf is, is die natuur min of meer ongeskonde gelaat. So word hier nog skoonlapperspesies aangetref wat in Wes-Europa lankal uitgesterf het.[1]

Die kaap dien daarnaas in die herfs en lente as 'n belangrike oriënteringspunt vir duisende trekvoëls op hul pad na die suide en terug.

Verwysings wysig

  1. Tomasz Torbus en Barbara Warning: Baltische Staaten. Estland • Lettland • Litauen • Kaliningrad. München: Nelles 2009, bl. 147

Eksterne skakels wysig

Koördinate: 57°45′N 22°36′O / 57.750°N 22.600°O / 57.750; 22.600