Kaptein Charles Johnson

Kaptein Charles Johnson Otiende was die Britse skrywer van die boek A General History of the Robberies and Murders of the most notorious Pyrates. Sy identiteit is onbekend; geen rekord bestaan van ’n kaptein met dié naam nie en dit is vermoedelik ’n skuilnaam van een van Londen se skrywer-uitgewers. Sommige geleerdes glo "Charles Johnson" is eintlik die skrywer Daniel Defoe, maar dit word betwis.

Sy boek is een van die vernaamste bronne van die biografieë van baie bekende seerowers, en hy gee ’n amper-mitiese status aan die kleurryker karakters. Hy het waarskynlik groot skrywersvryheid gebruik in sy weergawe van gesprekke tussen seerowers. Die boek was teen 1726 so gewild dat ’n vierde uitgawe verskyn het. Die Britse vloothistorikus David Cordingly skryf: "Daar word gesê, en dit lyk nie of daar enige rede is om dit te betwyfel nie, dat kaptein Johnson die moderne beskouing van seerowers geskep het."

Skrywer se identiteit

Johnson se identiteit is onbekend, maar hy toon ’n kennis van die matroos se manier van praat en lewe, en dit dui daarop dat hy ’n werklike seekaptein kon gewees het. Hy kon ook ’n professionele skrywer met ’n groot kennis van die see gewees het wat ’n skuilnaam gebruik het. As dit so is, is die naam dalk gekies na aanleiding van die dramaturg Charles Johnson, wat ’n toneelstuk met die naam The Successful Pyrate geskryf het. Dit is in 1712 opgevoer. Die toneelstuk gaan oor die loopbaan van Henry Every, en dit is as ’n taamlike skandaal beskou dat dit oënskynlik ’n misdadiger ophemel.

Ná die verskyning van die boek is baie biografieë en katalogusse oor misdadigers gepubliseer, onder andere struikrowers en prostitute. Dié teorie dui daarop dat die "Charles Johnson" van A General History net die golf gery het van ’n florerende nywerheid in misdadigersbiografieë.

In 1934 het John Robert Moore, ’n Amerikaanse kenner van Daniel Defoe, sy teorie bekend gemaak dat Johnson in werklikheid Defoe se skuilnaam was. Hy het eindelik Defoe in the Pillory and Other Studies gepubliseer waarin hy die styl en inhoud van A General History met Defoe se skryfwerk vergelyk het; hy het opgemerk die gereelde meditasies oor moraliteit is soortgelyk aan Defoe se werk, en dat Defoe verskeie ander werke oor seerowers geskryf het. Moore se studie en sy reputasie as ’n kenner van Defoe se werk was so oortuigend dat baie biblioteke A General History na Defoe se naam geskuif het. In 1988 het die geleerdes P.N. Furbank en W.R. Owen die teorie aangeval in The Canonisation of Daniel Defoe. Hierin wys hulle uit dat daar geen dokumentêre bewyse is wat Johnson met Defoe verbind nie en dat daar teenstrydighede is tussen A General History en Defoe se bekende werk.

Verskeie ander uitgewers en skrywers se naam is ook al aan Johnson se identiteit gekoppel.

Verskille in uitgawes

Die oorspronklike uitgewer, Charles Rivington, het klem gelê op die feit dat die boek stories oor "die merkwaardige dade en avonture van die twee vroulike seerowers Mary Read en Anne Bonny" insluit (wat grootliks saamgestel is uit koerantberigte, vloothofverslae en ’n paar onderhoude). ’n Tweede uitgawe het binne ’n paar maande verskyn; dit was aansienlik dikker en waarskynlik saamgestel uit die werk van ander skrywers. Duitse en Nederlandse vertalings is in 1725 gepubliseer en het klem gelê op die onfatsoenlikheid in die vertellings oor "Amasone"-seerowers.

Nuwe uitgawes van A General History verskyn steeds, dikwels met bykomende kommetaar – onder die naam van óf Charles Johnson óf Daniel Defoe. Die Nova Scotia-skrywer William Gilkerson het die kinderboek Pirates Passage (Trumpeter Books, 2006) gepubliseer wat geïnspireer is deur die lewe en werk van Charles Johnson. Dit is heruitgegee as The Brotherhood of Pirates.

Skakels

• Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.