Die Kerkvaders, vroeë Kerkvaders of Christelike vaders was antieke en invloedryke Christelike teoloë en skrywers wat die intellektuele en doktrinale fondamente van die Christendom gevestig het. Die historiese tyd waarin hulle werksaam was, het as die Patristiese of Kerkvaderlike Tydperk bekend geword en het van omstreeks die laat 1ste eeu tot die middel 8ste eeu geduur. Dit het veral in die 4de en 5de eeu floreer, terwyl die Christelike kerk as die staatskerk van die Romeinse Ryk gevestig is.

In tradisionele dogmatiese teologie word skrywers wat Kerkvaders was as gesaghebbend beskou, en 'n ietwat beperkende definisie word gebruik. Die akademiese veld van die studie van die Kerkvaders het die omvang van die term egter uitgebrei en daar is geen definitiewe lys van Kerkvaders nie.[1][2] Sekere elemente van sommige skrywers wat 'n groot bydrae gelewer het tot die ontwikkeling van die latere Christelike teologie is daarna veroordeel.

Groot vaders wysig

 
Die Kerkvaders, 'n 11de-eeuse miniatuur uit Kiëf-Roes.

In die Katolieke en Oosters-Ortodokse Kerk was daar elk vier vaders wat die "Groot Kerkvaders" genoem word.[3]

Westerse Kerk
Oosterse Kerk
  • Athanasius van Alexandrië (omstreeks 296 of 298 - 373)
  • Gregorius van Nazianze (329 - omstreeks 390)
  • Basilius van Caesarea (omstreeks 330 - 379)
  • Johannes Chrysostomus (347-407)

In die Oosters-Ortodokse Kerk word drie van hulle (Basilius, Gregorius en Johannes) as die "Drie Heilige Hiërarge" vereer.

Verwysings wysig

  1. Kelly, John N. D. "Patristic literature". Encyclopedia Britannica.  
  2. Rasmussen, Adam (10 Junie 2011). "Who are the Fathers of the Church? A chronological list". Catholic Theology. Besoek op 11 Mei 2018.
  3. Hall, Christopher A. (17 Augustus 1998). Reading Scripture with the Church Fathers. InterVarsity Press. p. 55. ISBN 0830815007. MacDonald, Paul S. (Maart 2003). History of the Concept of Mind. p. 124. ISBN 0754613658.

Skakels wysig