Kulminasie
Kulminasie is in sterrekunde die oomblik wanneer ’n hemelliggaam (die Son, ’n planeet, ster, sterrebeeld of diepruimtevoorwerp) die waarnemer se plaaslike meridiaan (sien skets) kruis.
Deur die dag en nag lyk dit vanweë die Aarde se rotasie of alle hemelliggame op ’n pad van oos na wes beweeg, wat beteken hulle kruis die meridiaan twee keer.[1][2] Buiten by die twee geografiese pole het enige voorwerp wat oor die meridiaan beweeg ’n boonste kulminasie, wanneer dit sy hoogste punt bo die horison bereik, en sowat 12 uur later ’n onderste kulminasie, wanneer dit sy laagste punt onder die horison bereik. As net van "kulminasie" gepraat word, word gewoonlik die boonste kulminasie bedoel.[1][2][3]
’n Voorwerp se hoogte, of hoek bo die horison (A) in grade, by sy boonste kulminasie is gelyk aan 90 minus die waarnemer se breedtegraad (L) plus die voorwerp se deklinasie (δ): A = 90° − L + δ.
Verwysings wysig
- ↑ 1,0 1,1 Bakich, Michael E. (1995). The Cambridge Guide to the Constellations. Cambridge University Press. p. 8. ISBN 0521449219.
- ↑ 2,0 2,1 Daintith, John; Gould, William (2009). "Culmination". The Facts on File Dictionary of Astronomy. Infobase Publishing. p. 110. ISBN 1438109326.
- ↑ Mackenzie, William (1879–1881). "Meridian". The National Enyclopaedia. Vol. 8 (library uitg.). Londen, Edinburg en Glasgow: Ludgate Hill, E.C. p. 993.
Bronne wysig
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
