Kunsmusiek
Kunsmusiek (ook genoem Westerse klassieke musiek, ernstige musiek, kanonieke musiek,[1] of geleerde musiek is musiek wat gevorderde strukturele en teoretiese oorwegings[2] en 'n skriftelike musikale tradisie impliseer.[3] Die term "ernstig" word dikwels in verband met musiek gebruik om dit teenoor gewone, alledaagse musiek te stel (d.w.s. populêre en folk musiek, ook bekend as "volksmusiek").[4] Ná die 20ste eeu, is kunsmusiek verdeel in "ernstige musiek" en "ligte musiek".[5]
Definisie
wysig"Kunsmusiek" word meestal gebruik om te verwys na musiek uit die tradisie van die Westerse klassieke musiek. Skrywers wat geassosieer word met die kritiese musiekwetenskapbeweging en populêremusiekstudies, soos Philip Tagg, is geneig om die elitisme wat met kunsmusiek gepaard gaan, te verwerp. Hy verwys daarna as een van 'n "aksiomatiese driehoek wat bestaan uit 'volks-', 'kuns-' en 'populêre' musiek".[6] Hy verduidelik dat elkeen van hierdie drie van die ander onderskeibaar is volgens sekere kriteria. Volgens Bruno Nettl kan "Westerse klassieke musiek" ook sinoniem wees met "kunsmusiek", "kanonieke musiek", "ernstige musiek", asook die minder ernstige gebruik van "regte musiek" en "normale musiek". Die musikus Catherine Schmidt-Jones definieer kunsmusiek as "musiek wat aansienlik meer werk van die luisteraar vereis om ten volle waardeer te word as wat tipies is van populêre musiek". Na haar mening "kan dit die meer uitdagende tipes jazz en rock-musiek insluit, asook klassieke musiek".[7]
Die term kan ook verwys na:
- Die tradisie van klassieke/kunsmusiek van verskillende kulture regoor die wêreld;
- Sommige vorme van jazz, behalwe die meeste vorme wat oor die algemeen as populêre musiek beskou word. Jazz word oor die algemeen beskou as populêre musiek. (Adorno verwys byvoorbeeld na jazz as 'n soort populêre musiek),[8]
- Musiek wat hoogs geformaliseer is, dit wil sê, waarin al die of die meeste musikale elemente vooraf gespesifiseer is, gewoonlik in geskrewe notasie, eerder as om geïmproviseerd of andersins aan die kunstenaar oorgelaat te word.[9]
Die term "kunsmusiek" verwys hoofsaaklik na klassieke tradisies (insluitende die kontemporêre sowel as die historiese vorme van klassieke musiek) wat fokus op die formele style, wat tegniese en gedetailleerde dekonstruksie en kritiek uitlok en wat noukeurige aandag van die luisteraar verg. Volgens die streng Westerse gebruik word kunsmusiek beskou as 'n hoofsaaklik geskrewe musiektradisie, bewaar in die een of ander vorm van musieknotasie, eerder as om mondeling, deur herhaling of deur opnames (soos populêre en tradisionele musiek) oorgedra te word.[10]
Populêre musiek
wysigDaar was deur die geskiedenis van populêre musiek heen voortdurende pogings om erken te word as kuns eerder as populêre kultuur, en etlike musiekstyle wat voorheen as "populêre musiek" beskou is, is in die kategorie van kuns- of klassieke musiek opgeneem.[11] Volgens die akademikus Tim Wall kom die belangrikste voorbeeld van die stryd tussen Tin Pan Alley, Afro-Amerikaanse, volks- en kunsdiskoerse in jazz voor. Reeds in die 1930's het kunstenaars probeer om idees van "simfoniese jazz" te laat posvat, wat dit uit sy vermeende volksmusiekoorsprong en swart Amerikaanse wortels verwyder het. Na aanleiding van hierdie ontwikkelinge was die geskiedenis van populêre musiek geneig om jazz te marginaliseer, deels omdat die herformulering van jazz in die kunsdiskoers so suksesvol was dat baie vandag nie sou oorweeg om dit 'n vorm van populêre musiek te noem nie.
In die tweede helfte van die 20ste eeu was daar 'n grootskaalse tendens in die Amerikaanse kultuur om die grense tussen kuns- en popmusiek te laat vervaag. Vanaf 1966 het die mate van sosiale en artistieke dialoog onder rockmusikante dramaties versnel vir groepe wat elemente van gekomponeerde musiek met die mondelinge musiektradisies van rock saamgesmelt het. Gedurende die laat 1960's en 1970's, het progressiewe rock-groepe 'n vorm van oorkruisingsmusiek wat rock met 'n klassieke musiekvorme gekombineer het, hetsy deur aanhaling en verwysing of nabootsing.[12] Progressiewe musiek kan gelykgestel word met eksplisiete verwysings na aspekte van kunsmusiek, wat soms die reïfikasie (konkretisering) van rock as kunsmusiek tot gevolg het.[13]
Terwyl progressiewe rock dikwels genoem word omdat dit hoë kultuur en lae kultuur laat saamsmelt, het min kunstenaars letterlike klassieke temas in hulle werk opgeneem, soos skrywer Kevin Holm-Hudson verduidelik: "Soms integreer progressiewe rock nie klassieke bronne nie ... [dit] beweeg voortdurend tussen eksplisiete en implisiete verwysings na genres en strategieë wat nie net van Europese kunsmusiek nie, maar ook van ander kultuurgebiede (soos die Oos-Indiese, Keltiese, folk en Afrika) afgelei is en behels dus 'n deurlopende estetiese beweging tussen die formalisme en die eklektisisme".
Sien ook
wysigVerwysings
wysig- ↑ Bruno Nettl (1995). Heartland Excursions: Ethnomusicological Reflections on Schools of Music. University of Illinois Press. p. 3. ISBN 978-0-252-06468-5.
- ↑ Jacques Siron, "Musique Savante (Serious music)", Dictionnaire des mots de la musique (Paris: Outre Mesure): 242. ISBN 2-907891-22-7
- ↑ Denis Arnold, "Art Music, Art Song", in The New Oxford Companion to Music, Deel 1: A–J (Oxford en New York: Oxford University Press, 1983): 111. ISBN 0-19-311316-3
- ↑ Jochen Eisentraut (2013). The Accessibility of Music: Participation, Reception, and Contact. Cambridge University Press. p. 196. ISBN 978-1-107-02483-0.
- ↑ Michal Smoira Cohn (2010). The Mission and Message of Music: Building Blocks to the Aesthetics of Music in our Time. Cambridge Scholars Publishing. pp. 93–94. ISBN 978-1-4438-1883-4.
- ↑ Philip Tagg, "Analysing Popular Music: Theory, Method and Practice", Popular Music 2 (1982): 41.
- ↑ Catherine Schmidt-Jones, "What Kind of Music Is That?", vanaf die webwerf Connexions, laas bygewerk deur Catherine Schmidt-Jones op 10 Januarie 2007 8:58 am US/Central, toegang verkry op 12 Desember 2008.
- ↑ Theodor W. Adorno, "On Popular Music", in Studies in Philosophy and Social Science, 17–48 (New York: Institute of Social Research, 1941): IX.Sjabloon:Full
- ↑ Rambert, Quinta (Music Fellow). "Making new: an improvisation R&D". Rambert. Besoek op 18 Maart 2017.
Western art music is actually quite unusual in its emphasis on notation.
- ↑ Philip Tagg, "Analysing Popular Music: Theory, Method and Practice", Popular Music 2 (1982): 37–67, here 41–42.
- ↑ Wall, Tim (2013). Studying Popular Music Culture. SAGE Publications. pp. 42–43. ISBN 978-1-4462-9101-6.
- ↑ Jacqueline Edmondson, red. (2013). Music in American Life: An Encyclopedia of the Songs, Styles, Stars, and Stories that Shaped our Culture. ABC-CLIO. pp. 317, 1233. ISBN 978-0-313-39348-8.
- ↑ Kevin Holm-Hudson, red. (2013). Progressive Rock Reconsidered. Routledge. pp. 85–87. ISBN 978-1-135-71022-4.