Landskap-ingenieurswese

Landskap-ingenieurswese is die toepassing van wiskunde en wetenskap by die vorming van landskappe en watermassas. Dit kan ook beskryf word as "groen ingenieurswese", maar die bekendste professionele beroep in die landskap-ingenieurswese is dié van landskapsargitekte. Landskap-ingenieurswese is die interdissiplinêre toepassing van ingenieurswese en ander toegepaste wetenskappe vir die ontwerp en skepping van menslike landskappe. Dit verskil van, maar sluit tradisionele herwinning in. Dit sluit die volgende wetenskaplike dissiplines in: akkerbou, entomologie, ekologie, bosbou, geologie, geochemie, hidrogeologie, en wildlewe-biologie. Dit sluit ook die volgende toegepaste wetenskappe in: landbou- & tuinbou- wetenskappe, ingenieurswese, geomorfologie, landskap-argitektuur, en mynbou-, geotegniese- en die burgerlike-, landbou- asook die besproeiing-ingenieurswese.

Landskap-ingenieurswese bou voort op die sterk verklaarde doelwitte van die ingenieurswese. Die aanvanklike voorwaardes word vasgelê om die verklaarde doelwitte te bereik. Hierdie voorwaardes sluit in: herhaaldelike ontwerp, die voorspelling van prestasie gebaseer op kennis van die ontwerp, monitering van prestasie, en die aanpassing van die ontwerpe. Dit bou op die sterk punte en die geskiedenis van die herwinningspraktyk. Die onderskeidende kenmerk is die verbinding van landvorme, bodems en plantegroei, wat voorheen as afsonderlike dissiplines gehanteer is, deur al die fases van die ontwerp en konstruksie.

Alhoewel die landskap-ingenieurswese al die elemente van tradisionele ingenieurswese (beplanning, ondersoek, ontwerp, konstruksie, bedryf, assessering, navorsing, bestuur en opleiding) insluit, is dit gefokus op die drie belangrikste areas. Die eerste is die einddoelbeplanning, wat doelwitstelling en die ontwerp van die landskap as 'n geheel insluit. Die tweede afdeling is die landskapontwerp, wat meer gefokus is op die ontwerp van individuele landvorme om te voldoen aan die doelwitte soos uiteengesit in die einddoelbeplanning. Die assessering van die mate waartoe landskappe presteer, is van kritieke belang vir beide van hierdie areas. Dit is verder belangrik vir die vasstel van aanspreeklikheid asook die vlakke van finansiële sekuriteit. Die voortdurende proses van beplanning, ontwerp, en die prestasie-assessering deur 'n multi-dissiplinêre span, vorm die basis van die landskap- ingenieurswese.

Besproeiing Ingenieurswese-Graad: Stigter

Die vader van die eerste Besproeiing Ingenieurswese-Graad in die Amerikas was Louis George Carpenter (28 Maart 1861 – 12 September, 1935).  Hy was 'n kollege-professor en later die dekaan van Ingenieurswese en Fisika by die Colorado-staatsuniversiteit, voorheen bekend as die Colorado Landbou Kollege. Hy was ook 'n ingenieur, 'n wiskundige en 'n besproeiing- en raadgewende ingenieur.

Dit was daar waar Carpenter in 1888 die eerste georganiseerde en sistematiese kollegeprogram vir besproeiing-ingenieurswese begin het. Aan diegene wat hierdie program voltooi het, is 'n BA-Graad in Besproeiing-Ingenieurswese toegeken. 

Carpenter was een van die voorste, kenners op besproeiingstelsels. Tydens sy leeftyd het hy besproeiing- stelsels bestudeer, nie net in Noord-Amerika nie, maar ook in Kanada en Europa. Dit het gelei tot sy rol as raadgewende ingenieur, asook tot die Waterwet. Hy het Staatsingenieur van Colorado geword, 'n posisie wat hy vir 'n hele aantal jare beklee het, terwyl hy steeds opleiding gegee het.Carpenter was nie slegs betrokke by besproeiing-ingenieurswese nie. Hy het ook in raadgewende hoedanigheid gedien vir hidroliese konstruksie-projekte en gepaardgaande probleme by sulke projekte.

Bronne

McKenna, G. T., 2002. Sustainable mine reclamation and landscape engineering.. PhD-Proefskrif, Universiteit van Alberta, Edmonton, Kanada 661 bladsye.

Sien ook

• Geotekstiel
• Harde landskapmateriale