Lex Iulia de adulteriis coercendis
| Taalgebruik moet nagegaan word: Die teks moet vir spelling, sinsbou en woordkeuse nagegaan word. Indien dit nie binne twee weke versorg word nie, mag dit vir verwydering kwalifiseer. |
Die Lex Iulia de adulteriis coercendis is 'n Romeinse wet oor owerspel wat deur Octavianus in 18 v.C. ingestel is.
Agtergrond
wysigDie Romeinse religie sien owerspel nie as sonde nie en dit was tot hierdie jaar 'n private aangeleentheid gewees. Die agtergrond van Octavianus se wet is dus nie religieus nie, maar polities van aard. In 18 v.C. het hy van Griekeland na Rome truggekeer waar dit baie gewelddadig en onrustig was. Hy word gesien as die sterk man wat redding moes bring en hy word konsul vir die lewe. Hy poog om hervormings deur te voer en die een ding wat hy wil verander is die lae bevolkingsgroei van Rome.[1]
Die wet
wysigDie wet verklaar owerspel tot 'n misdaad, met ander woorde, 'n oortreding teen die gemeenskap. Owerspel word gedefinieer as die geslagsgemeenskap van 'n getroude vrou met 'n man wat nie haar eggenoot is nie. Getroude mans word nie verhinder om geslagsgemeenskap buite hulle huwelik aan te gaan nie, behalwe met 'n getroude vrou. Die eggenoot kry 60 dae om sy vrou aan te kla. Ná dié tyd kan ieder ander dit doen. Indien sy skuldig bevind word, is die eggenoot verplig om te skei. Doen hy dit nie word hy self as pimp bestraf. Die straf vir owerspel is verbanning en die verlies van die helfte van die vrou se bruidskat en die helfte van die man se besit.[1]
Die eggenoot het geen reg om geweld te gebruik teen sy vrou nie, maar indien hy as vader sy dogter met 'n vryer aantref, kan hy hulle doodmaak.[1]
Verwysings
wysig- ↑ 1,0 1,1 1,2 Richard Alston Aspects of Roman History 31BC – AD 117, 2014, ISBN 978-0-415-61120-6