Licho
Licho of Liho (Russies: Лихо, Belarussies: Лі́ха, Pools: Licho) is die verpersoonliking van slegte geluk in die Slawiese mitologie. Dit is ’n karakter met een oog en word soms as ’n ou vrou in swart klere of soms as ’n bose manlike woudgees uitgebeeld. Dit is nie deel van die antieke godsdienstige mites nie, maar word eerder aangetref in Slawiese volksverhale.
Daar is verskeie weergawes van die verhaal oor hoe ’n mens Licho ontmoet, met verskillende lesse om daaruit te leer:
- Iemand kul Licho en hardloop weg met Licho op sy hakke. Hy sien ’n nuttige voorwerp, gryp dit en dan sit sy hand daaraan vas. Eindelik moet sy hand afgesny word.
- Licho kul iemand en ry op sy nek. Die mens wil Licho verdrink en spring in die rivier. Hy verdrink egter self en Licho dryf weg, net om weer iemand anders lastig te val.
- Licho word aan iemand oorgedra met ’n geskenk.
Licho is nie ’n eienaam nie, maar ’n selfstandige naamwoord wat slegte geluk in moderne Russies beteken. Die woord kom in verskeie uitdrukkings voor, soos die Russiese Не буди лихо, пока оно тихо ("Moenie licho wakker maak terwyl dit stil is nie") en die Poolse Cicho! Licho nie śpi ("Stil! Die bose slaap nie").
Verwysings
wysig- Mike Dixon-Kennedy (1998), Encyclopedia of Russian & Slavic myth and legend (illustrated ed.), ABC-CLIO, p. 167, ISBN 978-1-57607-130-4, http://books.google.com/?id=eD5AkdM83iIC&pg=PA167&dq=%22Likho%22
Eksterne skakels
wysig
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
