MP 40

Die MP 40 (Maschinenpistole 40) is 'n submasjiengeweer wat 9×19 mm Parabellum-patrone gebruik. Dit is in Nazi-Duitsland ontwikkel en op groot skaal deur die Spilmoondhede tydens die Tweede Wêreldoorlog gebruik.

MP40 — Deur Erma vervaardig in 1943, met ‘n uitvoubare kolf.

Dit is in 1938 ontwerp deur Heinrich Vollmer met inspirasie van sy voorganger, die MP 38, en is baie gebruik deur infanteriste (veral peloton- en groepleiers), en deur valskermsoldate, aan die Oos- en Westelike Fronte sowel as gepantserde gevegvoertuie-spanne.Sy gevorderde en moderne kenmerke het dit 'n gunsteling gemaak onder soldate en gewild in lande van verskeie wêrelddele na die oorlog. Dit is dikwels deur die Geallieerdes "Schmeisser" genoem, na Hugo Schmeisser, wat die MP 18 ontwerp het, hoewel hy nie betrokke was by die ontwerp of vervaardiging van die MP 40 nie. Die wapen se ander variante het die MP 40/I en die MP 41 ingesluit Van 1940 tot 1945 is na raming 1,1 miljoen deur Erma Werke vervaardig.

Ontwikkeling

MP-40 ten toon gestel vir die Springfield Armory National Historic Site Archives.

Die Maschinenpistole 40 ("Masjienpistool 40") het afgestam van sy voorganger die MP 38, wat op sy beurt gebaseer was op die MP 36, 'n prototipe gemaak van gemasjineerde staal. Die MP 36 is onafhanklik ontwikkel deur Erma Werke se Berthold Geipel met befondsing van die Duitse weermag. Dit het ontwerpelemente van Heinrich Vollmer se VPM 1930 en EMP geneem. Vollmer het toe aan Berthold Geipel se MP 36 gewerk en in 1938 'n prototipe ingedien om 'n versoek van die Heereswaffenamt (Weermagkantoor) vir 'n nuwe masjiengeweer te beantwoord, wat as MP 38 aanvaar is. Die MP 38 was 'n vereenvoudiging van die MP 36, en die MP 40 was 'n verdere vereenvoudiging van die MP 38, met sekere kostebesparende veranderings, veral in die meer uitgebreide gebruik van gestempelde staal eerder as bewerkte onderdele.

Die MP 40 is dikwels deur die Geallieerdes die "Schmeisser" genoem, na die wapenontwerper Hugo Schmeisser. Schmeisser het die MP 18 ontwerp, wat die eerste massavervaardigde submasjiengeweer was. Hy het egter niks te doen gehad met die ontwerp of ontwikkeling van die MP 40 nie, hoewel hy 'n patent op die magasyn gehad het.

Ontwerp

MP 40 gemaak deur Erma Werke in 1943 met die kolf ingevou.

Die MP 40 submasjiengewere is oopkamer, terugskop-aangedrewe outomatiese vuurwapen. Die enigste modus van vuur is outomaties, maar die relatief lae vuurtempo laat enkele skote met beheerde snellertrekke toe. Die kamer het 'n teleskopiese terugslagveergeleiding wat as 'n pneumatiese terugslagbuffer dien. Die spanhandvatsel was permanent aan die kamersluitstuk geheg op vroeë MP 38's, maar op laat-produksie MP 38's en MP 40's is die grendelhandvatsel as 'n aparte deel gemaak. Dit dien ook as 'n veiligheid deur die kop van die handvatsel in een van twee afsonderlike kepe bo die hoofopening te druk; hierdie aksie sluit die grendel in óf die gedraaide (agter) óf ontspanne (vorentoe) posisie. Die afwesigheid van hierdie kenmerk op vroeë MP 38's het gelei tot veldhulpmiddels soos leerharnasse met 'n klein lus wat gebruik is om die grendel in die voorste posisie te hou.

Die MP 40 submasjiengewere is oopkamer, terugskop-aangedrewe outomatiese vuurwapen. Die enigste modus van vuur is outomaties, maar die relatief lae vuurtempo laat enkele skote met beheerde snellertrekke toe. Die kamer het 'n teleskopiese terugslagveergeleiding wat as 'n pneumatiese terugslagbuffer dien. Die spanhandvatsel was permanent aan die kamelsluitstuk geheg op vroeë MP 38's, maar op laat-produksie MP 38's en MP 40's is die grendelhandvatsel as 'n aparte deel gemaak. Dit dien ook as 'n veiligheid deur die kop van die handvatsel in een van twee afsonderlike kepe bo die hoofopening te druk; hierdie aksie sluit die grendel in óf die gedraaide (agter) óf ontspanne (vorentoe) posisie. Die afwesigheid van hierdie kenmerk op vroeë MP 38's het gelei tot veldhulpmiddels soos leerharnasse met 'n klein lus wat gebruik is om die grendel in die voorste posisie te hou.

'n Soldaat van die Russiese Bevrydingsleër met 'n MP 38 in 1943.

Die MP 38-ontvanger is van gemasjineerde staal gemaak, maar dit was 'n tydrowende en duur proses. Om tyd en materiaal te bespaar, en sodoende produksie te verhoog, is die konstruksie van die MP 40-ontvanger vereenvoudig deur soveel as moontlik gestempelstaal en elektrokolsweiswerk te gebruik Die MP 38 het ook longitudinale groefwerk op die ontvanger en skuifstuk, sowel as 'n sirkelvormige opening op die magasynhuis. Hierdie kenmerke is op die MP 40 uitgeskakel.

Een kenmerk wat op die meeste MP 38 en MP 40 submasjiengewere gevind word, is 'n aluminium-, staal- of Margolit ('n variasie van Bakeliet) wat onder die loop rus. Dit is gebruik om die wapen te bestendig wanneer oor die kant van oopdak gepantserde personeeldraers soos die Sd.Kfz. 251 halfbaan. 'n Handskerm, ook gemaak van Margolit, is tussen die magasynhuis en die Margolit-pistoolgreep geleë.Die loop het geen vorm van isolasie gehad nie, wat dikwels tot brandwonde op die ondersteunende hand gelei het as dit verkeerd geposisioneer was. Die MP 40 het ook 'n vorentoe-vou metaal skouerrus, die eerste vir 'n submasjiengeweer, wat lei tot 'n korter algehele wapen wanneer gevou. Hierdie skouerrusontwerp was egter soms onvoldoende duursaam vir harde gevegsgebruik.

Alhoewel die MP 40 oor die algemeen betroubaar was, was 'n groot swakheid sy 32-ronde magasyn. Anders as die dubbelkolom, verspring-voer magasyn wat op die Thompson M1921/1928 variante gevind word, gebruik die MP 40 'n dubbelkolom, enkelvoer weergawe. Die enkeltoevoer-insetsel het gelei tot verhoogde wrywing teen die oorblywende patrone wat opwaarts beweeg na die voerlippe, wat soms tot voermislukkings gelei het; hierdie probleem is vererger deur die teenwoordigheid van vuilheid of ander puin. Nog 'n probleem was dat die magasyn ook soms as 'n handgreep misbruik is. Dit kan veroorsaak dat die wapen wanfunksioneer wanneer handdruk op die magasynliggaam veroorsaak het dat die magasynlippe uit die voerlyn beweeg het, aangesien die magasynput nie die magasyn stewig gesluit gehou het nie. Duitse soldate is opgelei om óf die handskerm aan die onderkant van die wapen óf die magasynhuis met die ondersteunende hand vas te gryp om voerfoute te vermy.