Mercedes-Benz 260 D
Die Mercedes-Benz 260 D, kode Mercedes-Benz W 138 volgens interne werksbenaming, was een van die eerste drie passasiersvoertuie wat met dieselenjins vervaardig is, saam met die Citroën Rosalie 11UD van 1933 en die Hanomag Rekord-dieselweergawe. Die 260 D is benoem op grond van sy enjinkapasiteit. Byna 2 000 voertuie is tot 1940 gemonteer, waarna die Daimler-Benz-groep hom amper voltyds aan militêre vervaardiging moes toewy.
 | |
| Oorsig | |
|---|---|
| Vervaardiger | Mercedes-Benz |
| Produksie | 1936–1940 |
| Bakwerk en onderstel | |
| Klas | Volgrootte sedan |
| Bakstyl | 4-deur sedan landaulette kabriolet |
| Uitleg | Voorenjin, agterwieldryf |
| Spesifikasies | |
| Enjin(s) | 2545 cc OM138 I4 diesel |
| Ratkas | Driegangratkas met oordryf of viergang-synchromesh (1937–). |
| Lengte | 4 390 mm (172,8 in) |
| Breedte | 1 630 mm (64,2 in) |
| Massa | 1 530 kg (3 373 lb) |
| Asafstand | 3 050 mm (120,1 in) |
Loodsreeks
wysigDie eerste pogings van Daimler-Benz om 'n sessilinder-dieselenjin in 'n Mercedes-Benz Mannheim-onderstel te monteer, het uiteindelik misluk weens die enorme vibrasie. In 1936 is 'n kleiner 2545 cc oorhoofse klep, 4-silinderenjin suksesvol geïnstalleer in 'n Mercedes-Benz 230 (W21) onderstel. Dit het 'n Bosch-dieselinspuitingstelsel gebruik en 34 kW gelewer teen 3000 opm. Die motor het ongeveer 1 530 kg geweeg en kon 'n topsnelheid van 95 km/h haal.
1937–1940
wysigDie tweede reeks is vanaf 1937 vervaardig, die gewone produksie van die 260D gebaseer op die Mercedes-Benz W143, met 'n viergang-volledig-gesinchroniseerde ratkas. Die onderstel was gebaseer op destydse Mercedestegnologie en het onafhanklike dwarsbladveer-voorvering en swaaiasse aan die agterkant gehad. Die remme was hidroulies. 'n Verskeidenheid bakwerktipes is vervaardig. Na die Tweede Wêreldoorlog is die produksie van motors met dieselenjins met die Mercedes-Benz 170D in 1949 hervat.
'n Oorblywende voorbeeld van die motor word in die Mercedes-Benz Museum in Stuttgart, Duitsland, vertoon.