Metaalverkoling

Metaalverkoling is 'n katastrofiese vorm van korrosie/roes wat plaasvind wanneer vatbare materiaal blootgestel word aan 'n omgewing met hoë koolstof-aktiwiteite. Die roes manifesteer as 'n opbreek van metaal tot metaalpoeier. Die vermoedelike meganisme is eerstens die afsetting van 'n grafietlaag (gewoonlik van koolstofmonoksied (CO) in die dampfase) op die oppervlak van die metaal. Hierdie grafietlaag vorm vermoedelik metastabiele M3C-spesies (waar M die metaal is), wat weg van die metaaloppervlak migreer. In sommige areas word geen M3C-spesies waargeneem nie en dui dit op 'n direkte oordrag van metaalatome in die grafietlaag in.

Die temperature wat gewoonlik met metaalverkoling geassosieer word is hoog (300-850 °C). Uit 'n algemene begrip van chemie, kan dit afgelei word dat die tempo van die reaksie wat metastabiele M3C-spesies vorm by laer temperature, te laag is om beduidend te wees, en by baie hoër temperature is die grafietlaag te onstabiel, sodat CO-afsetting (minstens tot 'n aansienlike mate) nie kan plaasvind nie.

Baie kortliks bestaan daar verskeie voorgestelde metodes vir die voorkoming of vermindering van metaalverkoling; die mees algemene blyk te wees Aluminidebedekkings, legering met koper en die toevoeging van stoom.

Daar is ook 'n goeie opsomming van metaalverkoling en 'n paar voorkomingsmetodes in 'Corrosion by Carbon and Nitrogen – Metal Dusting, Carburisation and Nitridation'.

Meganisme

Daar is hoofsaaklik twee reaksies wat CO omskakel na koolstof wat dan die metaal penetreer en afbreek:

$2CO(g)\leftrightarrow C(s)+CO_{2}(g)$            (Boudouard-reaksie)

$CO(g)+H_{2}(g)\leftrightarrow C(s)+H_{2}O(g)$

Eksterne skakels

• MECHANISMS OF METAL DUSTING, deur Peter Szakálos (Doktorale tesis), 2004