Middelnederlandse letterkunde

Middelnederlandse letterkunde is letterkunde in Middelnederlands, die voorganger van die moderne Nederlandse taal wat vanaf die 12de tot die vroeë 16de eeu in die huidige Nederlandse taalgebied gepraat is. Hierdie artikel bespreek die ontwikkeling van die Nederlandse letterkunde vanaf die oudste bekende liefdesvers wat as Nederlands herkenbaar is (geskryf omstreeks 1100) tot die retoriek van die laat Middeleeue.

Fragment uit die manuskrip "Gedichten" deur Anna Bijns. Bewaar in die Universiteitsbiblioteek Gent.

Tussenspel: die Retorici

Die Retorici was aktief in die tydperk 1400-1700. Hulle het die stap na die Nederlandse letterkunde in die Renaissance verseker. In die Renaissance en Barok het die los verse van die Middeleeue plek gemaak vir vormbehoudende poësie, met 'n streng metrum en dikwels subtiele rymskemas. In die hande van die Retorici gaan die godsdienstige speletjies oor na die sensuele spel met sy allegoriese sondes: ondeunde seuns wat die komiese noot verskaf, of wat kommentaar lewer op die aksie as 'n soort koor. Die klugte word in ebattements verfyn.

Enkele hoogtepunte bly uit die retorikus se tyd oor: die Gruuthuse-manuskrip en die poësie van Anna Bijns en Anthonis de Roovere.

Bronnelys

• Meijer, Reinder. Literature of the Low Countries: A Short History of Dutch Literature in the Netherlands and Belgium. New York: Twayne Publishers, Inc., 1971.