Misterieë van Isis

Die misterieë van Isis was ’n godsdienstige inwydingsritueel in die Grieks-Romeinse wêreld wat gesentreer was om die godin Isis. Dit was gebaseer op ander Grieks-Romeinse misteriegodsdienste, veral die Eleusiniese misterieë ter ere van die Griekse godin Demeter, en het iewers tussen die 3de eeu v.C. en die 2de eeu n.C. ontstaan. Ondanks die hoofsaaklik Hellenistiese oorsprong daarvan, het die misterieë gesinspeel op geloofsoortuigings van Antieke Egipte, waar die aanbidding van Isis begin het.

Die ingewydes het hul toewyding aan Isis getuig, maar daar is nie van hulle verwag om haar eksklusief te aanbid nie. Die rituele is beskou as ’n simboliese dood en hergeboorte, en daar is geglo die ingewyde se siel sou met die godin se hulp in ’n geseënde hiernamaals voortleef.

Beskrywing

Baie geskrifte uit die Romeinse Ryk verwys na die misterieë van Isis, maar die enigste bron wat dit beskryf, is ’n fiktiewe werk: die roman Die Goue Esel, wat in die 2de eeu deur Apuleius geskryf is. In die roman ondergaan die ingewyde uitgebreide rituele reiniging voordat hy neerdaal tot in die heel binneste deel van Isis se tempel, waar hy ’n intense godsdienstige ondervinding het wanneer hy die gode persoonlik sien.

Sommige aspekte van die misterieë van Isis en ander misteriegodsdienste, veral hul verbintenis met die hiernamaals, toon ’n ooreenkoms met belangrike elemente van die Christendom. Of die misterieë die Christendom beïnvloed het, is ’n omstrede saak en die bewyse is onduidelik. Sommige hedendaagse geleerdes skryf die ooreenkomste toe aan ’n gedeelde kulturele agtergrond eerder as ’n regstreekse invloed.

In teenstelling hiermee het Apuleius se verhaal ’n regstreekse invloed op moderne tye. Deur sy beskrywing van die misterieë van Isis het dit ’n invloed op baie fiktiewe werke en moderne broederorganisasies gehad, sowel as ’n algemene maar valse geloof dat die Egiptenare self ’n uitgebreide stelsel van misterie-inwydings gehad het.

Eksterne skakels

Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia