Nukleotiede is organiese molekules wat dien as die monomeereenhede vir die vorming van die nukleïensuur-polimere deoksiribonukleïensuur (DNS) en ribonukleïensuur (RNS), wat albei noodsaaklike biomolekules in alle lewensvorme op aarde is. Nukleotiede is die boustene van nukleïensure; hulle is uit drie subeenheid-molekules saamgestel: 'n stikstofbasis, 'n suikergedeelte (vyfkoolstofsuiker) en 'n fosfaatgroep.

Hierdie nukleotied bevat die vyfkoolstofsuiker-deoksiribose (in die middel), ’n stikstofbasis (adenien, regs bo) en een fosfaatgroep (links). Die deoksiribosesuiker en stikstofbasis vorm ’n deoksiribosenukleosied, terwyl die hele struktuur saam met die fosfaatgroep ’n nukleotied is, ’n bestanddeel van DNS met die naam deoksiadenosienmonofosfaat.

’n Nukleosied is saamgestel uit ’n stikstofbasis en suikergedeelte. ’n Nukleosied plus ’n fosfaatgroep vorm dus ’n nukleotied.

Nukleotiede speel ook ’n sentrale rol in metabolisme op ’n basiese, sellulêre vlak. Hulle dra pakkies chemiese energie – in die vorm van die nukleosiedtrifosfate ATP, GTP, CTP en UTP – regdeur die sel na baie sellulêre funksies wat energie verg. Dit sluit in die sintetisering van aminosure, proteïene en selmembrane en -dele; die beweging van die sel en seldele, beide intern en tussen selle; die verdeling van die sel; ens.[1] Daarbenewens maak nukleotiede deel uit van intersellulêre kommunikasie en is hulle betrokke by belangrike kofaktore van ensiemreaksies.

Verwysings wysig

  1. Alberts B, Johnson A, Lewis J, Raff M, Roberts K & Walter P (2002). Molecular Biology of the Cell (4de uitg.). Garland Science. ISBN 0-8153-3218-1. pp. 120–121.

Eksterne skakels wysig