Nur Muhammad Taraki
Nur Muhammad Taraki (15 Julie 1917 - 8 Oktober 1979) was 'n Afghaanse kommunistiese staatsman tydens die Koue Oorlog wat van 1978 tot 1979 as president van Afghanistan gedien het. Taraki is naby Kabul gebore en studeer aan die Universiteit van Kabul, waarna hy sy politieke loopbaan as joernalis begin het. Hy het later een van die stigterslede van die Volksdemokratiese Party van Afghanistan (PDPA) geword en is op die eerste kongres tot die sekretaris van die party verkies. Hy het as kandidaat in die Afgaanse parlementsverkiesing in 1965 gestaan, maar kon nie daarin slaag om homself te kry nie. In 1966 publiseer hy die eerste uitgawe van Khalq, 'n partykoerant, maar dit is kort daarna deur die regering gesluit. Hy het die Khalq-vleuel van die PDPA gelei. In 1978 het Taraki saam met Hafizullah Amin en Babrak Karmal die Saur-rewolusie geïnisieer en die Demokratiese Republiek Afghanistan gestig.
Die presidentskap van Taraki, hoewel van korte duur, was altyd gekenmerk deur kontroversies. Die regering was verdeel tussen twee PDPA-faksies: die Khalqiste (waarvan Taraki die leier was), die meerderheid, en die Parchamiete, die minderheid. Hy het 'n suiwering van die regering en party begin wat daartoe gelei het dat verskeie hooggeplaaste Parchamitiese lede in de facto-ballingskap gestuur is deur die opdrag om as buitelandse ambassadeurs in die buiteland te dien. Taraki het op 1 Januarie 1979 'n grondhervorming van stapel gestuur wat baie ongewild was. Sy regime het ook wreedaardig toesluit oor dissidente en toesig gehou oor massamoorde van die inwoners. Hierdie faktore het onder meer gelei tot 'n gewilde terugslag wat 'n opstand begin het. Ondanks herhaaldelike pogings gedurende sy bewind, was Taraki nie in staat om die Sowjetunie te oorreed om in te gryp ter ondersteuning van die herstel van die burgerlike orde nie.
Sy bewind is gekenmerk deur 'n diktatoragtige kultus van persoonlikheid wat rondom homself gesentreer is en wat deur Amin gekweek is. Die staatspers en daaropvolgende propaganda het na hom verwys as die 'Groot Leier' en 'Groot Onderwyser'. Sy verhouding met Amin het tydens sy bewind suur geword, wat uiteindelik tot gevolg gehad het dat Taraki op 14 September 1979 omver gewerp is en op 8 Oktober daarna op 8 Oktober moord op die bevel van Amin. Sy dood was 'n faktor wat gelei het tot die Sowjet-ingryping in Desember 1979.
Buiten die politiek het hy vanaf 1940 ook 'n aantal romans en kortverhale in die sosialistiese realisme-styl geskryf.
Eksterne skakels
wysig
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Nur Muhammad Taraki.
