Peter Danckwerts
| Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
Peter Victor Danckwerts, GC, MBE, FRS[1] (14 Oktober 1916 – 25 Oktober 1984) was 'n chemiese ingenieur wat baanbrekerswerk gedoen het oor die konsep van die verblyftydsverspreiding.[2] In 1940, tydens die Tweede Wêreldoorlog, is hy bekroon met die George Cross vir sy werk in die ontlonting van landmyne.[3] Hy het later Shell Professor in Chemiese Ingenieurswese aan die Universiteit van Cambridge geword, 'n pos wat hy van 1959 tot 1977 beklee het, en 'n genoot van Pembroke College, Cambridge.
| Peter Victor Danckwerts | |
|---|---|
| Geboortedatum | 14 Oktober 1916 |
| Geboorteplek | Emsworth, England |
| Sterfdatum | 25 Oktober 1984 (68 jaar oud) |
| Sterfplek | Cambridge, England |
| Lojaliteit | Verenigde Koninkryk |
| Diens/Tak | Vlootreserwe |
| Rang | Onderluitenant |
| Veldslae/oorloë | Tweede Wêreldoorlog |
| Toekennings | George Cross Member of the Order of the British Empire |
| Ander werk | Shell Professor of Chemical Engineering by University of Cambridge (1959–77) Fellow of Pembroke College, Cambridge |
Vroeë lewe wysig
Danckwerts was die oudste van vyf kinders van Vise-Admiraal Victor Hilary Danckwerts en sy vrou Joyce Middleton. Sy oupa was William Otto Adolph Julius Danckwerts, 'n bekende prokureur. Hy het 'n vroeë belangstelling in chemie getoon, en het sy eie laboratorium in 'n solder by die huis aangelê.[4] Hy het op Stubbington House School en Winchester College skoolgegaan, en by Balliol College, Oxford, gestudeer, waar hy in 1939 'n eersteklas honneursgraad in Chemie behaal het.
Tweede Wêreld Oorlog wysig
Danckwerts het aan die begin van die Tweede Wêreldoorlog 'n onderluitenant in die Royal Naval Volunteer Reserve geword, en is in bomontlonting opgelei. In 1940 is hy in 'n pos aangestel by die Port of London Authority, en het die George Cross[5] ontvang vir die onverskrokke pligstoewyding wat hy getoon het in die ontlonting van landmyne wat deur die Luftwaffe op Londen neergegooi is: ten spyte daarvan dat hy nie opgelei is om magnetiese landmyne te hanteer nie, het hy aangebied om hulle te probeer ontlont, wat hy suksesvol gedoen het. Hy het eenkeer vir byna twee dae onophoudelik gewerk, en 16 landmyne ontlont.[6]
Later in die oorlog is hy oorgeplaas na Sisilië. Nadat hy daar in aksie gewond is, is hy verplaas na die Gekombineerde Operasies Hoofkwartier in Whitehall. Hy is in 1943 'n Lid van die Orde van die Britse Ryk gemaak.
Loopbaan na die oorlog wysig
Na die oorlog het Danckwerts in chemiese ingenieurswese gestudeer, en kon danksy 'n Harkness Fellowship by MIT studeer, waar hy 'n meerstersgraad behaal het.[7] Sy terugkeer na Brittanje het saamgeval met 'n skenking aan die Universiteit van Cambridge deur Shell, wat vir die universiteit moontlik gemaak het om 'n chemiese ingenieursdepartement onder Terence Fox te skep.
Danckwerts het 'n dosent en navorser geword, maar het gevoel dat hy onvoldoende onderrigservaring gehad het om effektief te wees in hierdie rigting, en het sy pos in 1954 opgegee om aan te sluit by die Verenigde Koninkryk se atoomenergie-owerheid. Hy het egter hierdie werk in 1956 weer verlaat om professor van chemiese ingenieurswese wetenskap by die Imperial College London te word, 'n nuutgeskepte posisie, waar hy voortgegaan het met navorsing sowel as onderrig. In 1959 het Fox bedank as Shell Professor van Chemiese Ingenieurswese by Cambridge, en Danckwerts is verkies om sy plek te neem.
As Shell Professor het Danckwerts 'n groot hoeveelheid navorsing gedoen, veral in die velde van vermengingsverskynsels en gasabsorpsie, en het 'n bekende internasionale spreker geword. Hy is in 1969 verkies as 'n Genoot van die Royal Society, en het eredoktorsgrade van die universiteite van Bradford, Loughborough en Bath ontvang. Hy het ook buitelandse lidmaatskap van die Amerikaanse Nasionale Akademie van Ingenieurswese verkry.
Tussen 1965 en 1966 was hy president van die Institute of Chemical Engineers, en na sy aftrede uit die Shell professoraat in 1976 het hy die uitvoerende redakteur van Chemical Engineering Science geword. Hy is op 25 Oktober 1984 in Cambridge oorlede.
Verwysings wysig
- ↑ Denbigh, Kenneth George (1986). "Peter Victor Danckwerts. 14 October 1916–25 October 1984". Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society. 32: 98. doi:10.1098/rsbm.1986.0004.
- ↑ Compton, R. G. (1 Maart 1985). Kinetics and Chemical Technology (in Engels). Elsevier. ISBN 9780080868172.
- ↑ WW2 Awards Peter Victor Danckwerts[dooie skakel]
- ↑ Denbigh, K.G. (2004). "Danckwerts, Peter Victor (1916–1984)". The Oxford Dictionary of National Biography. doi:10.1093/ref:odnb/30996.
- ↑ http://www.gc-database.co.uk/recipients/DanckwertsPV.htm.
- ↑ London Gazette 20 December 1940[dooie skakel]
- ↑ Memorial Tributes: National Academy of Engineering, Volume 3 (1989)
Verdere leesstof wysig
- N. Amundsen (1986) Chemical Engineering Research and Design, Volume 64a pp 233–240 "P. V. Danckwerts – His Research Career and its Significance"
- P. Varey (2012) Life on the Edge – Peter Danckwerts GC, MBE, FRS brave, shy, brilliant PFV Publications ISBN 0953844013