Philip Blommaert

Philip Blommaert (24 Augustus 1809, Gent - 14 Augustus 1871) was 'n Vlaamse skrywer.

Philip Blommaert
Gebore	(1809-08-24)24 Augustus 1809
Sterf	14 Augustus 1871 (op 61)

Hy verdien aanvanklik sy brood as privaat tutor. Hy was ook 'n vriend van Hendrik Conscience, saam met wie hy die gebruik van Nederlands in België bevorder het.

In 1834 skryf hy gedigte vir die Vlaamse tydskrif Vaderlandsche Letteroefeningen in Nederlands, maar met weinig sukses, vanweë sy kru taalgebruik. Saam met Jan Frans Willems werk hy vir verskeie Belgiese tydskrifte teen die invloed van die Franse taal in Vlaandere. In 1840 is hy een van die mede-outeurs van die Vlaams petitionnement (Vlaamse petisieverklaring) om die Vlaamse saak in België te steun.

Van groter belang was die publikasie van Nederlandse gedigte uit die 12de tot 14de eeu, soos Theophilus (Gent 1836, 2de druk 1858), en Oudvlaemsche gedichten (1838–1851, 3 volumes), asook 'n Nederlandse vertaling van die Nibelungenlied in jambiese vers. Saam met CP Serrure stig hy die Maetschappy der Vlaemsche Bibliophilen, 'n publikasievereniging om uitgawes van Middeleeuse Vlaamse literatuur te publiseer. Saam met Serrure redigeer hy die Kronyk van Vlaenderen van 580 tot 1467 vir publikasie in 1839.

Sy bekendste werk is die Aloude geschiedenis der Belgen van Nederduitschers (Gent 1849), waar hy sy mening uitspreek dat die Nederduitse gebiede, ten spyte van hul politieke verdeeldheid, bestem is tot die vervulling van 'n hoë kultuurhistoriese idee.

Latere jare

In 1860 word hy lid van die Koninklike Belgiese Akademie waar hy deelneem aan die werk van die kommissie vir die publikasie van 'n Vlaamse kulturele monument. Hy het begin werk aan die publikasie van Jacob van Maerlant se pas ontdekte gedig Istory van Troyen, toe hy skielik tot sterwe gekom het.

Sien ook

• Vlaamse literatuur

Bron

• Philip Blommaert