Pigmalion (Fenisies: 𐤐𐤏𐤌𐤉𐤕𐤍 Puġʿmayyaton, later 𐤐𐤌𐤉𐤉𐤕𐤍 Pūmayyātān, "Poemmai het gegee"; Grieks Πυγμαλίων, Pugmalíōn) was van 831 to 785 v.C. koning van Tirus en die seun van koning Mattan I (840-832 v.C.).[1]

Pigmalion
Koning van Tirus
Bewind 831-785 v.C.
Voorganger Mattan I, 840-832 v.C.
Opvolger Onbekend
Koningshuis Huis van Etbaäl
Gebore 841 of 843 v.C.
Gesterf 785 v.C.
Vader Mattan I

Tirus het blykbaar die middelpunt van sy handelsryk tydens Pigmalion se bewind geskuif van die Midde-Ooste na die Middellandse See, soos blyk uit die bou van nuwe kolonies, insluitende op Siprus, Sardinië en volgens tradisie, Kartago.

Dido, die stigter en eerste koningin van Kartago, was Pigmalion se suster.

Datum van Pigmalion se bewind

wysig

Die datum van Pigmalion se bewind word afgelei van Josephus se Teen Apion i.18, waar hy die Fenisiese historikus Menander aanhaal:

Pigmalion . . . het 56 jaar jaar oud geword en 47 jaar lank regeer. In die sewende jaar van sy bewind het sy suster van hom weggevlug en die stad Kartago in Libië laat bou.

Pigmalion se datums, as dié aanhaling vertrou kan word, hang dus af van die stigting van Kartago. Hier gee antieke klassieke bronne twee moontlikhede: 825 v.C. of 814 v.C. Die datum 814 v.C. word afgelei van die Griekse historikus Timeus (omstreeks 345-260 v.C.), en word algemeen aanvaar. Die datum 825 v.C. kom uit die geskrifte van Pompeius Trogus (1ste eeu v.C.), wie se boek Philippic History net in verkorte vorm bewaar gebly het in die werk van die Romeinse historikus Iustinus. In 'n artikel van 1951 skryf J. Liver die datum 825 v.C. is geloofbaar, want daarmee stem die tyd wat verloop het tussen dié datum en die begin van bouwerk aan Salomo se Tempel, wat aangegee word as 143 jaar en 8 maande in Menander/Josephus, baie na ooreen met die datum van omstreeks 967 v.C. vir die begin van die bouwerk aan die tempel wat afgelei word uit 1 Konings 6:1 (in die vierde jaar van Salomo) en die datum wat die meeste historici aangee as die einde van Salomo se bewind van 40 jaar, dus 932 of 931 v.C.[2] As die datum egter as 814 v.C. aanvaar word, stem dit nie met die Bybelse tyd ooreen as 143 of 144 jaar teruggetel word nie.

Josephus

wysig

Peñuela wys daarop die volgende argument vereenselwig die twee datums van die klassieke skrywers vir Kartago: 825 v.C. was die jaar waarin Dido uit Tirus gevlug het, en sy het Kartago eers 11 jaar later laat bou, in 814 v.C. Josephus, wat Menander aanhaal, sê "in die sewende jaar van Pigmalion se bewind het sy suster van hom af weggevlug en die stad Kartago in Libië laat bou" (Teen Apion i:18). Twee gebeure word hier genoem: Dido se vlug uit Tirus en die stigting van Kartago. Die taal wat gebruik is, dui daarop dat dit die eerste van dié gebeure, Dido se vlug, is wat in Pigmalion se sewende jaar plaasgevind het.

Baie het tussen dié twee gebeure plaasgevind. Peñuela haal Strabo aan om te wys dat 'n tyd verloop het voor die stigting van Kartago.[3] Hy sê dit verduidelik die 11 jaar wat verloop het tussen Pompeius Trogus se datum van 825 v.C. en die datum van 814 v.C. wat van ander klassieke skrywers afgelei is vir die stigting van Kartago.

As 'n mens die chronologie so verstaan, lei dit tot die volgende datums, soos afgelei van F.M. Cross[4] en H. Barnes:[5]

  • Baäleser II 846-841 v.C.
  • Mattan I 840-832 v.C.
  • 831 v.C.: Pigmalion se bewind begin
  • 825 v.C.: Dido vlug uit Tirus in sy sewende bewindsjaar
  • 814 v.C.: Dido stig Kartago
  • 785 v.C.: Die dood van Pigmalion

Verwysings

wysig
  1. Uit Josephus se Teen Apion i. 18, 21 en Jewish Antiquities viii. 5.3; 13.2. (Jewish Encyclopedia: "Phenicia").
  2. J. Liver, "The Chronology of Tyre at the Beginning of the First Millennium B.C.", Israel Exploration Journal 3 (1953) 116–117.
  3. Strabo (17:3 14-15), aangehaal in Peñuela, "La Inscripción Asiria" Deel 2, p. 29, nota 167.
  4. F.M. Cross, "An Interpretation of the Nora Stone", Bulletin of the American Schools of Oriental Research 208 (Desember 1972) 16.
  5. William H. Barnes, Studies in the Chronology of the Divided Monarchy of Israel (Atlanta: Scholars Press, 1991) 29–55.

Skakels

wysig