Porseleintoring van Nanjing

Die Porseleintoring van Nanjing, wat deel van die voormalige Bao'en-tempel was, is ’n historiese terrein in Nanjing, China. Dit was ’n Chinese pagoda wat in die 15de eeu tydens die Ming-dinastie gebou is, maar is in die 19de eeu feitlik heeltemal vernietig tydens die Taiping-rebellie. ’n Moderne replika staan vandag op sy plek.[1]

Porseleintoring van Nanjing
’n Vroeë Europese illustrasie van die Porseleintoring, uit An embassy from the East-India Company (1665) deur Johan Nieuhof.
’n Vroeë Europese illustrasie van die Porseleintoring, uit An embassy from the East-India Company (1665) deur Johan Nieuhof.
Name (taalvariante)
Tradisionele Chinees   大報恩寺
Vereenvoudigde Chinees   大报恩寺
Pinyin Dà Bào'ēn sì
Die huidige Porseleintoring.

In 2010 het Wang Jianlin, ’n Chinese sakeman, ’n miljard joean ($156 miljoen) aan Nanjing geskenk vir die herbou van die toring. Dit is volgens berigte die grootste enkele persoonlike skenking nog in China.[2] Die moderne toring en omringende park is in Desember 2015 vir die publiek oopgestel.[3][4]

Geskiedenis

wysig
   
Oorspronklike blokke van die toring se deur; dit is gelas en nou in die Nanjing-museum te sien.

Die Porseleintoring van Nanjing is tydens die bewind van keiser Yongle (1402-1424) ontwerp, kort voordat dit in die vroeë 15de eeu gebou is. Dit is die eerste keer deur die Westerse wêreld ontdek toe Europese reisigers dit besoek;[5] hulle het dit soms gelys as een van die Sewe Wonders van die Wêreld. Hierna is die toring deur plaaslike inwoners sowel as ander kulture oor die wêreld heen as ’n nasionale skat beskou.

In 1801 is die toring deur weerlig getref en die boonste vier verdiepings is afgeslaan, maar dit is gou gerestoureer. Die boek The Closing Events of the Campaign in China van 1843 bevat ’n gedetailleerde beskrywing van die toring soos dit in die vroeë 1840's gelyk het. In die 1850's het die Taiping-rebellie in China Nanjing bereik en rebelle het die stad oorgeneem. Hulle het Boeddhistiese beelde verwoes en die binnetrap vernietig om te keer dat die Qing-vyand dit vir waarneming kon gebruik. In 1856 het die Taiping die toring heeltemal vernietig.[6][7]

Oorblyfsels van die toring is hierna in ander geboue gebruik, terwyl die terrein leeg gestaan het.

Beskrywing

wysig

Die toring was agthoekig met ’n basis van sowat 30 m in deursnee. Toe dit gebou is, was dit een van die grootste geboue in China – dit was 79 m hoog en het nege verdiepings gehad asook ’n spiraaltrap in die middel met 184 treetjies. Op die dak was ’n goue pynappel.

Die toring is van wit porseleinstene gebou wat glo bedags die son se strale weerkaats het, en snags is dit verlig met tot 140 lampe. Glasuur en klipwerk is in die porselein ingewerk en het ’n mengsel van groen, geel, bruin en wit ontwerpe aan die kante van die toring gevorm. Dit het diere, blomme en landskappe ingesluit. Die toring is ook met talle Boeddhistiese beelde versier.

Verwysings

wysig
  1. "Nanjing pagoda - Seven wonders of the medieval world". www.unmuseum.org (in Engels). U.N.Museum. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 November 2019. Besoek op 28 April 2017.
  2. "Wanda chairman makes largest donation in China's history". People's Daily (in Engels). 10 November 2010. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Mei 2013. Besoek op 10 September 2011.
  3. Yu, Elaine (16 September 2016). "Nanjing's Porcelain Tower: Ancient 'world wonder' brought back to life". CNN (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Junie 2017. Besoek op 28 Februarie 2017.
  4. "Thousand-year Porcelain Tower of Nanjing completes renovation". People's Daily (in Engels). 15 Desember 2015. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Oktober 2019. Besoek op 28 Februarie 2017.
  5. Digital Library for the Decorative Arts and Material Culture
  6. Jonathan D. Spence. God's Chinese Son, New York 1996
  7. Williams, S. Wells. The Middle Kingdom: a Survey of the Geography, Government, Literature, Social Life, Arts, & History of the Chinese Empire & its Inhabitants, Vol. 1. Scribner (New York), 1904.

Eksterne skakels

wysig

32°4′49.26″N 118°43′48.78″O / 32.0803500°N 118.7302167°O / 32.0803500; 118.7302167