Pragmatiek (taalkunde)
Pragmatiek is ʼn onderafdeling van taalkunde wat die metodes bestudeer van hoe konteks bydra tot betekenis. Pragmatiek omvat die taalhandelingsteorie, gespreksimplikatuur, gespreksanalise en ander benaderings tot taalgedrag in taalfilosofie, taalsosiologie, taalwetenskappe en antropologie.[1] Anders as semantiek, wat betekenis wat konvensioneel of "gekodeer" is in ʼn gegewe taal ondersoek, ondersoek pragmatiek hoe die oordrag van betekenis afhanklik is van nie net taalkundige kennis (bv. grammatika, leksikon ens.) van die spreker en luisteraar nie, maar ook die konteks van die uiting, alle voorkennis van die betrokkenes, die afgeleide intensie van die spreker, en ander faktore.[2] In die opsig verduidelik pragmatiek hoe taalgebruikers in staat is om skynbare dubbelsinnigheid te oorkom, aangesien betekenis steun op die manier, plek, tyd ens. van die uiting.[1]
Die vermoë om ʼn ander spreker se bedoelde betekenis te verstaan word pragmatiese bevoegdheid genoem.[3][4][5]
Verwysings
wysig- ↑ 1,0 1,1 Mey, Jacob L. (1993) Pragmatics: An Introduction. Oxford: Blackwell (2nd ed. 2001).
- ↑ Shaozhong, Liu. "What is pragmatics?" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Augustus 2017. Besoek op 18 Maart 2009.
- ↑ Daejin Kim et al. (2002) "The Role of an Interactive Book Reading Program in the Development of Second Language Pragmatic Competence", The Modern Language Journal, Vol. 86, No. 3 (Autumn, 2002), pp. 332-348
- ↑ Masahiro Takimoto (2008) "The Effects of Deductive and Inductive Instruction on the Development of Language Learners' Pragmatic Competence", The Modern Language Journal, Vol. 92, No. 3 (Fall, 2008), pp. 369-386
- ↑ Dale April Koike (1989) "Pragmatic Competence and Adult L2 Acquisition: Speech Acts in Interlanguage", The Modern Language Journal, Vol. 73, No. 3 (Autumn, 1989), pp. 279-289
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
