Qasim Amin
| Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
Qasim Amin (Arabies: قاسم أمين; ˈʔæːsem ʔæˈmiːn; 1 Desember 1863, in Alexandrië – 22 April 1908, in Kaïro)[1] was 'n Egiptiese juris, Islamitiese Modernis[2] en een van die stigters van die Egiptiese Nasionale Beweging en die Universiteit van Kaïro.
Qasim Amin | |
|---|---|
 | |
| Gebore | 1 Desember 1863 |
| Sterf | 22 April 1908 (op 44) Kaïro, Egipte |
| Nasionaliteit |  Egipte |
| Beroep | Feminis, juris, skrywer |
| Bekend vir | Tahrir Al-Mar`ah (1899) Al-Mar`ah Al-Jadidah (1901) |
| Ouer(s) | Mehmed Emin Aali Pasha (vader) |
Qasim het vroueregte in Egipte beklemtoon, en word as die Arabiese wêreld se "eerste feminis" beskou, alhoewel hy eers laat in die ontwikkeling van die pleit vir vroueregte daarby aangesluit het. Volgens hom is die bevryding van die vrou 'n noodsaaklike voorwaarde vir die bevryding van die Egiptiese samelewing van buitelandse oorheersing. In sy boek The Liberation of Women (1899) verduidelik hy sy stelling met passasies uit die Koran en Hadithat van die profeet Mohammed.[3]
Amin word sterk beïnvloed deur die werke van Charles Darwin en het gesê dat "as Egiptenare nie op Europese lyne gemoderniseer kan word nie en as hulle 'nie suksesvol kan meeding in die stryd om oorlewing nie, hulle uitgeskakel sal word.' Hy is ook beïnvloed deur die werke van Herbert Spencer en John Stuart Mill wat betoog het vir die gelykheid van die geslagte. Amin het geglo dat die verhoging van vrouens se status in die samelewing die land baie sou verbeter.[4] Sy vriendskappe met Muhammad Abduh en Saad Zaghloul het ook hierdie denke beïnvloed. Amin het tradisionele Moslems die skuld gegee vir Egiptiese vroulike onderdrukking en gesê dat die Koran nie hierdie onderwerping geleer het nie, maar dat dit vroueregte ondersteun.
Hy is gebore in 'n aristokratiese gesin en sy vader was 'n goewerneur van Diyarbekir Elayet, en sy moeder die dogter van 'n Egiptiese aristokraat. Amin het op 17 by ‘n skool in regte klaargemaak en was een van sewe en dertig om 'n regeringsbeurs te ontvang om aan die Universiteit van Montepellier, Frankryk, te studeer. Daar word gesê dat hy daar beïnvloed is deur die Westerse lewenstyl, veral die behandeling van vroue. Dit sou binnekort sy rolmodel wees in sy stryd om die Egiptiese vroue te bevry. Sy kruistog het begin toe hy in 1894 'n weerlegging, Les Egyptiens. In reaksie op M. Le duc d'Harcourt, op Duke d'Harcourt se werk (1893) geskryf het, wat die Egiptiese kultuur en sy vrouens afgegradeer het.[5]
Amin, wat nie tevrede was met sy eie weerlegging nie, het in 1899 Tahrir al mara'a (The Liberation of Women) geskryf, waarin hy Egiptiese vroue se "sluier", hul gebrek aan opleiding en hul "slawerny" aan Egipties mans beskuldig het as die oorsaak van Egipte se swakheid.[6] Hy het geglo dat Egiptiese vroue die ruggraat van 'n sterk nasionalistiese volk is en dat hul rolle in die samelewing drasties moet verander om die Egiptiese volk te verbeter. Amin is dwarsdeur Egipte bekend as 'n lid van die intellektuele samelewing wat verbindings tussen onderwys en nasionalisme getrek het wat gelei het tot die ontwikkeling van die Universiteit van Kaïro en die Nasionale Beweging gedurende die vroeë 1900's.
Sien ook
wysigVerwysings
wysig- ↑ Political and diplomatic history of the Arab world, 1900-1967, Menahem Mansoor
- ↑ Kurzman, Charles, red. (2002). "The Emanciaption of Woman and the New Woman". Modernist Islam, 1840-1940: A Sourcebook. Oxford University Press. pp. 61–9. Besoek op 12 November 2014.
- ↑ Tahrir al-mar'a ("The Liberation of Women"), Kaïro, 1899.
- ↑ Smith, Charles D. "Islam and The Search for Social Order in Modern Egypt: A Biography of Muhammad Husayn Haykal."Middle Eastern Studies. New York: State University of New York Press,1983 : 233.
- ↑ Les Egyptiens. Response a M. le Duc D'Harcourt, Cairo 1894.
- ↑ Tahrir al-mar'a ("The Liberation of Women"), Cairo 1899.