Roelof Uytenbogaardt

Roelof Sarel Uytenbogaardt (Kaapstad, 23 Junie 1933 – 22 Junie 1998) was ’n Suid-Afrikaanse argitek.

Nadat hy in 1950 aan die Hoërskool Voortrekker in Kenilworth, Kaapstad, gematrikuleer het, ontvang hy sy voorgraadse opleiding in argitektuur aan die Universiteit van Kaapstad. In 1957 is die Koninklike Instituut van Argitekte (Riba) se beurs vir verdere studie in Rome aan hom toegeken. Ná twee jaar in Italië se hoofstad, het hy onder Louis Kahn en David Crane aan die Universiteit van Pennsilvanië studeer en opgetree as besoekende dosent aan verskeie Amerikaanse argitektuurskole, onder meer aan die Harvard-universiteit, die Massachusetts Institute of Technology en ander universiteite. Van 1961 tot '63 was hy die hoofbeplanningsontwerper van die Boston Redevelopment Authority.

Nadat hy in 1963 na Kaapstad teruggekeer het om sy eie praktyk op te rig, het hy in 1967 by die UK se fakulteit van argitektuur aangesluit en in 1970 is hy bevorder tot professor in stads-en-streekbeplanning. Hierna het hy ’n ateljee by sy huis gehad. In 1985 het hy ’n vennootskap met Norbert Rozendal betree en later met Ian Macaskill.

Moontlik sy bekendste werk is die Werdmuller-sentrum in Claremont, Kaapstad. Die Suid-Afrikaanse Akademie vir Wetenskap en Kuns het sy erepennings op die gebied van argitektuur en verbandhoudende dissiplines in 1998 postuum aan Uytenbogaardt toegeken. Die eerste ontvanger, in 1936, was Gerard Moerdijk, en die tweede, in 1940, Wynand Louw.

Bronne

• (en) Besonderhede oor sy lewe en werk op die webtuiste artefacts.co.za. URL besoek op 30 September 2016.