Saadbedding

'n Saadbedding is die plaaslike grondomgewing waarin saad geplant word. Dikwels bestaan dit nie net uit die grond nie, maar ook uit 'n spesiaal voorbereide kweekkas, broeibak of 'n verhoogde bedding om die saailinge in 'n gekontroleerde, natuurlike omgewing tot klein plantjies te laat ontwikkel voordat hulle in 'n tuin of land oorgeplant word. 'n Saailingbedding word gebruik om die aantal sade wat ontkiem te laat vermeerder.

Kragtige tegnologie maak dit moontlik om tegelyk die saadbedding voor te berei en te plant.

Die grond van 'n saadbedding moet los en glad wees, sonder groot klonte. Hierdie eienskappe is nodig sodat sade maklik geplant kan word, en op 'n spesifieke diepte vir die beste ontkieming. Groot klonte en 'n ongelyke oppervlak sal tot gevolg hê dat die plantdiepte wissel. Baie soorte saailinge het ook los grond met min klippe nodig sodat hulle wortels die beste sal groei. (Byvoorbeeld, geelwortels wat in klipperige grond gekweek word, sal dikwels nie reguit wees nie.)

Voorbereiding van saadbeddings in landerye verg dikwels sekondêre grondbewerking met behulp van êe en skoffels. Dit kan volg op primêre bewerking deur rysterbordploeë of beitelploeë. Geenbewerkingsboerderymetodes vermy bewerkings om saadbeddings voor te berei sowel as latere onkruidbeheer.

Die voorbereiding van saadbeddings in tuine behels gewoonlik sekondêre bewerking met handgereedskap soos harke en skoffels. Dit kan volg op primêre bewerking deur grawe, pikke of bylpikke. Ghroppers voorsien 'n meganiese alternatief wat primêre en sekondêre bewerking gelyktydig uitvoer.

Die voorbereiding van 'n saadbedding sluit moontlik die volgende in:

1. Die verwydering van afval. Insekeiers en siektespore word dikwels in plantafval gevind en daarom moet dit uit die grond verwyder word. Klippe en groter stukke puin sal die saailinge ook fisies verhinder om te groei.
2. Gelykmaking. Die grond moet gelykgemaak word vir eweredige dreinering.
3. Losmaak van die grond. Gekompakteerde grond moet losgemaak word deur dit om te spit. Dit laat lug en water toe om in te kom en help die saailing om in die grond in te dring. Kleiner saadjies het 'n fyner grondstruktuur nodig. Die oppervlak van die grond kan tot 'n fyn, korrelrige struktuur afgebreek word deur byvoorbeeld 'n hark te gebruik.
4. Grondverbetering. Die grondstruktuur kan verbeter word deur die invoering van organiese materiaal soos kompos of turf.
5. Bemesting. Die nitraat- en fosfaatvlakke van die grond kan aangepas word deur bemesting. As die grond 'n tekort het aan enige mikrovoedingstowwe, kan dit ook bygevoeg word.

Die saailinge kan in die saadbedding gelaat word om tot volwasse plante te groei, moontlik nadat die swak plante uitgedun is, of hulle kan as jong plante uitgeplant word.

Sien ook

• Saadboor

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.