Die Skepping van Adam is 'n fresko deur Michelangelo op die plafon van die Sixtynse kapel in die Vatikaanstad en dateer uit ongeveer 1511. Die skildery illustreer die Bybelse verhaal uit Genesis waarin God die Vader lewe blaas in Adam, die eerste mens. Die Sixtynse plafon bevat 'n reeks skilderye wat verhale uit Genesis uitbeeld: Die Skepping van Adam is die vierde in die reeks en is laaste voltooi. Dit is vandag een van die beroemdste beelde in die wêreld.
God word as 'n bejaarde man met 'n baard uitgebeeld en word saam met 'n aantal engele deur 'n rooi mantel omhul. Sy linkerarm is om die skouers van 'n vroulike figuur, wat dikwels (foutief) as Eva geïdentifiseer word, maar Eva is eers ná Adam geskep. Ander voer aan dat dit wel Eva is, maar dat sy saam met God in die hemel is en wag om 'n aardse vorm te kry. Nog ander stel voor dat dit Sofia is, oftewel die Wysheid in 'n vroulike vorm, vir wie God voor Adam en die aarde geskep het (sien Spreuke 8:22-31).
God strek sy regterarm uit na Adam, om hom die vonk van lewe te gee. Die twee figure se houdings vorm byna 'n spieëlbeeld, 'n verwysing na Genesis 1:27: "En God het die mens geskape na sy beeld; na die beeld van God het Hy hom geskape".
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Die skepping van Adam.