Met hierdie vrede was die onderlinge verhoudings in Europa vir die eerste keer gebaseer op soewereiniteit en nie op die onderlinge verhoudings van die [[monarg]]e nie. Dit het uiteindelik die uitgangspunt vir die nuwe ontwerp van Europa geword. Terselfdertyd het dit egter ook die mag van die heerser beperk. Terwyl dit in die Europa van die Middeleeue nog steeds die persoonlike eiendom van die heerser was en dus as sodanig herverdeel en saamgesmelt kon word, het die staat self meer en meer die uitgangspunt geword van die gesag. Die legitimering van Bodin van die koning, verskuif so na die staat om die Westfaliese soewereiniteit te vorm.
===Gevolge"Tinh Thuong"===
Die idee van die soewereine staat was so sterk dat na 1648 allerhande ander vorme van regering stadig begin verdwyn het. Byvoorbeeld, kon die [[Hanse]] nie meer in die nuwe bestelling funksioneer nie. Natuurlik het 'n verandering in handelsvloei en handelsekonomie reeds in 'n vroeë stadium 'n verkrummeling van die Hanse Liga veroorsaak, sodat dit nie sy posisie kon behou nie. In 'n wêreld waar soewereiniteit die enigste riglyn was, kon dit egter glad nie bestaan nie. Sommige Hanseatiese stede het soewereiniteit behaal en wou hulle nie meer aan die Hananse Liga onderwerp nie. Ander behoort aan gebiede waar 'n ander monarg soewerein was.
Nog 'n verskynsel van die samelewing wat verdwyn het en sy regsgeldigheid aan die staat oorgedra het, is die staat se wettige geldigheid van adelkontrakte of huisverdrae. Die adel het sy mag aan die staat opgee en die wettige geldigheid van onderlinge verdrae oor opvolging het onder druk gekom. Die adel en koning is onder die gesag van die staat. Dit gebeur op die meeste plekke ná die [[Franse Revolusie]], maar was 'n gevolg van die voortsetting van Bodin se redenasie. In die negentiende eeu was die staat selfs sentraal tot baie politieke teorieë, soos [[liberalisme]], [[sosialisme]], [[kommunisme]] en [[anargisme]].
