Zen: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k + skakel |
kNo edit summary |
||
Lyn 2:
'''Zen''' is 'n skool of stroming van Mahayana-Boeddhisme wat in die [[6de eeu]] in Sjina as Chán ontwikkel het. Dit het suidwaarts na [[Vietnam]], na [[Korea]] en ooswaarts na [[Japan]] versprei.
Die term ''Zen'' is afgelei van die [[Japannees|Japannese]] uitspraak van die Middel-Sjinese woord 禪 [dʑjen], in moderne Mandaryn: ''Chán'', wat op sy beurt van die [[Sanskriet]]-term ''dhyāna'' afgelei is en rofweg as "absorpsie" of "meditatiewe toestand" vertaal kan word..
Zen beklemtoon die fundamentele doel van geestelike verligting en regstreekse insig in die Boeddhistiese leerstellings. Sodoende word blote kennis van soetras en doktrines as minder belangrik geag en die voorkeur aan regstreekse kennis deur ''zazen'' (gedissiplineerde sittende [[meditasie]]) en interaksie met 'n bekwame meester en leraar gegee.
In die [[9de eeu]] het Sjinese meesters 'n nuwe leerstyl ontwikkel waarin paradoksale stories sentraal gestaan het wat in Japan ''koan'' genoem word. Leerders se aandag is op 'n moeilike intellektuele raaisel of 'n enkele woord gevestig waardeur hulle 'n soort geestelike verwekking sou beleef.<ref>''Leben mit Zen''. München: Mosaik 2000, bl. 16</ref>
Japannese monnike het hierdie Sjinese leerstellings omstreeks [[1000]] in hul eie land ingevoer, veral Dōgen Zenji ([[1200]]-[[1253]]), die stigter van die Soto-Zen-skool wat die belangrikheid van ''zazen'' vir geleidelike verligting beklemtoon het. 'n Ander skool, Rinzai-Zen, het die verligting of ''satori'' as 'n skielike ervaring beskou wat bewerkstellig kon word nadat 'n ''koan'' die gees van 'n leerder daarvoor toeganklik gemaak het.
| |||