Lüderitz: Verskil tussen weergawes

 

[[Lêer:Luderitz, Diaz-Point, Gr. Bucht.jpg|thumb|links|250px|Diazpunt naby !Nami≠Nüs.]]

Die Bremense tabakhandelaar Adolf Lüderitz het in [[1883]] in Angra Pequeñabaai (die latere Lüderitzbaai) geland. Sy medewerker en vennoot Heinrich Vogelsang het van die plaaslike Orlam-hoof Josef Frederiks 'n gebied met 'n lengte van 40 myl en 'n wydte van 20 myl gekoop om hier 'n handelspos te stig. Die hoof het 100 goudpond en 250 gewere ontvang en was daarvan oortuig dat hy eintlik 'n gebied met 'n lengte van 70 en 'n wydte van 35 kilometer aan die Duitsers sou verkoop het. Nadat hy die ooreenkoms onderteken het, het die Duitse koopmans egter daarop verwys dat hulle nie ''Engelse'' myl (wat gelykstaan aan 1,6 kilometer) bedoel het nie, maar ''Pruisiese'' myl (7,5 kilometer) - Frederiks het sodoende die grootste deel van sy stamgebied van 300 by 150 kilometer verkoop.

 

Die dorp het eers met die veldtog teen die Nama-stam geleidelik begin groei toe hier in [[1904]] Duitse troepe gestasioneer is. Lüderitz het in hierdie tydperk veral vir die [[konsentrasiekamp]] bekend gestaan wat hier vir Orlam- en Nama-gevangenes en hul familielede opgerig is. Van die sowat 2 000 gevangenes het as gevolg van die slegte higiëniese en ongunstige klimaattoestande net sowat 450 oorleef. Eers nadat Duitse sendelinge daarop gedring het dat die kamp gesluit moes word, is dit na die binneland verskuif.

 

Eers jare nadat Adolf Lüderitz in [[1886]] tydens 'n ekspedisie na die [[Oranjerivier]] spoorloos verdwyn het, is in [[1908]] [[diamant]]e in die gebied ontdek, en die dorp het 'n kortstondige ekonomiese bloeitydperk beleef. Die Swart werker Zacharias Lewela het tydens die bou van 'n smalspoor-spoorweglyn 'n diamant in 'n duineveld ontdek. Hy het dit aan die boumeester August Stauch getoon, en Stauch het saam met die ingenieur Sönke Nissen 'n konsessie vir die gebied gekoop. Albei het danksy die diamante-mynbou miljoenêrs geword, terwyl Lewela niks ontvang het nie.