Tristan da Cunha: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k dead link (BT Web Hosting service is no longer supported) |
→Geskiedenis: + citation |
||
Lyn 51:
Die eilande is vir die eerste keer waargeneem in [[1506]] deur 'n [[Portugal|Portugese]] seevaarder, [[Tristão da Cunha]], alhoewel hy nie voet aan wal gesit het nie. Hy doop die hoofeiland na homself, ''Ilha de Tristão da Cunha'', wat later geangliseer is na Tristan da Cunha eiland. Die eerste [[landmeetkunde|landmeetkundige opname]] van die [[argipel]] is deur die [[Frankryk|Franse]] [[fregat]] ''L'Heure du Berger'' in [[1767]] gemaak. [[Dieptepeiling]]s is geneem en 'n rowwe opname van die [[kuslyn]] gemaak. Die teenwoordigheid van water by die groot waterval, Big Watron en in die meer aan die noordkus is aangeteken, en die resultate van die opname is deur die [[Britse Vloot|koninklike vloot]] [[hidrograaf]] gepubliseer in [[1781]]. Die eerste permanente settelaar was [[Jonathan Lambert]], van [[Salem (Massachusetts)]] wat in [[1810]] by die eilande aangekom het. Hy verklaar die eilande sy eiendom en noem dit die Eilande van Verkwikking (Engels: ''Islands of Refreshment''). Sy heerskappy was kortstondig aangesien hy in [[1812]] in 'n bootongeluk omgekom het.
In [[1815]] [[anneksasie|annekseer]] die [[Verenigde Koninkryk]] die eilande formeel en regeer dit uit die [[Kaapkolonie]] in [[Suid-Afrika]]. Dit is na bewering hoofsaaklik gedoen om te vehoed dat die Franse nie die eilande sou kon gebruik as 'n basis vir 'n reddingsoperasie om [[Napoleon Bonaparte]] van sy tronk op [[Sint Helena]] te bevry nie.<ref name=Roberts1>{{cite book|last=Roberts|first=Edmund|title=Embassy to the Eastern Courts of Cochin-China, Siam, and Muscat|year=1837|publisher=Harper & Brothers|location=New York|page=33|url=http://www.wdl.org/en/item/7317/view/1/33/}}</ref> Die bestting het ook verhoed dat die [[VSA]] Tristan as 'n basis kon gebruik soos hulle in die [[Oorlog van 1812]] gemaak het nie. Pogings om [[Inaccessibleeiland]] te koloniseer het misluk.
Die eilande is deur 'n Britse militêre garnisoen beset en 'n burgerlike bevolking geleidelik opgebou. [[Walvisjag]]ters het ook 'n basis vir hulle bedrywighede in die suidelike Atlantiese Oseaan opgerig. Die opening van die [[Suezkanaal]] in [[1869]], te same met die omskakeling van seilskepe na steenkoolaangedrewe stoomskepe, het egter tot die vermeerderde isolasie van die eilande gelei, aangesien dit nie meer benodig is as 'n stilhouhawe vir reise van Europa na die Verre Ooste nie.
| |||