Weerlig: Verskil tussen weergawes

Daar is byvoorbeeld vasgestel dat die hoofstraal teen ongeveer 10% van die [[spoed van lig]] beweeg en sy hoogste stroomsterkte vir ongeveer 100 mikrosekondes handhaaf. Verder is ook vasgestel dat weerlig ook gepaard gaan met 'n aantal herhalende slae met tussenposes van om en by 30 millisekondes. Die herhalende slae gee 'n ''[[stroboskoop|stroboskopiese effek]]'' wat dikwels opmerklik is.

 

Die eerste proses wat plaasvind tydens die ontstaan van weerlig is die geforseerde skeiding van positef en negatief gelaaide [[ladingdraer]]s in 'n wolk of in die lug. Die meganisme waarvolgens dit gebeur is steeds die onderwerp van baie navorsingswerk, maar 'n algemeen aanvaarde teorie is die polarisasie meganisme. Volgens die teorie het die meganisme twee komponente: die eerste is dat die vallende druppels van reën of ys meer gepolariseer word soos hulle deur die atmosfeer se natuurlike elektriese veld val en tweedens dat die botsende yspartikels meer gelaai raak deur [[elektrostatiese induksie]]. Wanneer die deeltjies gelaai is word die teenoorgestelde ladings uitmekaar gestoot en die energie in die [[elektriese veld]]e tussen hulle gestoor. Die positief gelaaide kristalle is geneig om na bo te dryf wat veroorsaak dat die bokant van die wolke 'n positiewe lading verkry en die negatiewe deeltjies val na onder waar die middelste en onderste lae van die wolk 'n negatiewe lading verkry. Wolk-tot-wolk weerlig kan op hierdie stadium voorkom. Wolk-tot-grond weerlig is minder algemeen. [[Cumulonimbus wolk]]e vorm gewoonlik nie genoeg yskristalle om 'n groot genoeg ladingskeiding te bewerkstellig wat weerlig veroorsaak nie.