Marcus Antonius: Verskil tussen weergawes

'''Marcus Antonius''' ([[Latyn]]: M·ANTONIVS·M·F·M·N, oftewel ''Marcus Antonius Marci Filius Marci Nepos'', d.w.s. "Marcus Antonius, seun van Marcus, kleinseun van Marcus") (14 Januarie {{nowrap|[[83 v.C.]] –}} 1 Augustus [[30 v.C.]]) was 'n [[Romeinse Republiek|Romeinse]] politikus en generaal wat 'n deurslaggewende rol gespeel het in die transformasie van die [[Romeinse Republiek]] van 'n [[oligargie]] na die [[Outokrasie|outokratiese]] [[Romeinse Ryk]].

Antonius was 'n belangrike ondersteuner van en militêre aanvoerder vir [[Julius Caesar]] tydens sy [[Galliese Oorlog|verowering van Gallië]] en die [[Caesar se burgeroorlog|burgeroorlog]] daarop. Caesar het Antonius as die administrateur van Italië aangestel terwyl hy sy politieke teëstanders in Griekeland, Noord-Afrika en Spanje ondergesit het. Na die [[sluipmoord op Julius Caesar]] in 44 v.C., het Antonius sy kragte saamgesnoer met [[Marcus Lepidus]], een van Caesar se generaals, en Caesar se aangenome seun [[Augustus|Octavianus]] in 'n diktatoriale driemanskap wat as die [[Tweede Triumviraat]] bekend staan. Die Triumviraat het die strydmagte van Caesar se sluipmoordenaars, die [[Liberatores]], in 42 v.C. in die [[Veldslag van Philippi]] verslaan en die regering van die Republiek onder mekaar verdeel. Rome se oostelike provinsies is aan Antonius toegedeel, insluitend [[Ptolemeïese Egipte]] met [[Kleopatra]] as koningin, wat aan Rome onderhorig was, en die bevel oor die [[Romeins-Parthiese oorloë|Roomse oorlog teen Parthië]].

Met Antonius se dood het Octavianus oorgebly as die onbestrede alleenheerser van die Romeinse wêreld. Octavianus sou die titel ''[[Augustus (titel)|Augustus]]'' aanvaar en regeer as die eerste [[Romeinse keiser]].