Pepyn die Korte: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Verbeter |
k Onderhoud, replaced: |left| → |links| using AWB |
||
Lyn 2:
|naam = Pepyn III
|titel = Koning van die Franke
|beeld = [[Lêer:
|byskrif = Pepyn III die Korte afgebeeld in 'n skildery van Louis Félix Amiel in opdrag van Lodewyk Filip vir die Pepyn die Korte museum
|bewind = [[751]] – [[768]]
Lyn 42:
== Biografie ==
=== Aanvanklike gedeelde bewind ===
Met die dood van [[Karel Martel]] in [[741]] is sy amp as [[hofmeier]] folgens die Frankiese tradisie tussen sy twee seuns verdeel: [[Karloman (hofmeier)|Karloman]] het hofmeier van [[Austrasië]] geword en [[Alemanië]] en [[Thuringen]] herower, Pepyn het hofmeier van [[Neustrië]] geword en [[Provence]] en [[Boergondië]] behou. Grifon, die derde seun van Karel Martel het slegs 'n paar graafskappe bekom<ref name="G. Bührer-Thierry, 1999, p.19">G. Bührer-Thierry, ''L'Europe carolingienne (714-888)'', 1999, p.19</ref>. Die broers het in [[742]] by [[Naintré|Vieux-Poitiers]] hulle ondeskeie dele herdefinieer en die tradisionele perke vand ie Frankiese ryk bevraagteken.
Aan hierdie einde van die tydperk van dekadensie van die [[Merovingiërs|Merovingiese huis]], het die konings, wat as die "lui konings" (''rois fainéants'') bekend gestaan het, nie meer veel outoriteit gehad nie en was die hofmeiers die werklike heersers van die staat. Karloman en Pepyn het vervolgens die mag van die Frankiese Ryk verdeel en die land gesamentlik regeer. Hulle het van die begin af gesukkel om stabiliteit aan die ryk se grense te vestig.
=== Pepyn en Karloman ondersteun die hervorming van die Kerk ===
[[Lêer:Bonifazius.jpg|thumb|250px|
Hulle het daarna met die ondersteuning van die biskop [[Bonifatius (heilige)|Bonifatius van Mayence]] 'n hervorming van die Kerk begin. Die biskop het gemeen dat die kerklui onbekwaam en losbandig geword het:
{{cquote|Ek het daarvan bewus geword dat onder die mense wat hulleself diakens genoem het van adolessensie af in brassery, owerspel en allerlei kwaad verval het, en wat as hulle die diakonaat bereik het, en wat as hulle eers diakens geword het, vier, vyf of meer konkubine per nag in hulle beddens ontvang het [...]<ref>'' Il m'est arrivé de trouver parmi les gens qu'ils appellent diacres des individus plongés dans la débauche, l'adultère et toutes sortes d'ordures depuis l'adolescence, et qui sont parvenus au diaconat, et qui, une fois diacres, ont quatre, cinq ou plusieurs concubines la nuit dans leur lit [...]['', G. Bührer-Thierry, ''L'Europe carolingienne (714-888)'', 1999, p.19</ref>}}
Lyn 55:
Twee sinodes (''conciles'') is in die vroeë jare gereël, die eerste in Austrasië deur Karloman, in [[742]]-[[743]]; die tweede deur Pepyn, in [[744]] in [[Soissons]] in Neustrië, waar die besluite wat in Austrasië geneem is bekragtig is. Hierdie hervormings het 'n nuwe hiërargie onder die Frankiese kerklui in plek gestel. Aan die hoof daarvan was [[Bonifatius (heilige)|Bonifatius]] (680-754), die evangelis uit [[Germanië]], soos die verdeling van die verskillende biskopdomme in verskillende stde in die ryk. Onwaardige priesters is verwyder. Pepyn het besluit om die grond wat deur sy vader gekonfiskeer is te herstel as ''précaire à la demande du roi'' (''precaria verbo regis'')<ref>Article « précaire » dans C. Gauvard, A. de Libera, M. Zink (dir.), ''Dictionnaire du Moyen Âge'', p.1136</ref>.
In [[743]] het Pepyn en Karloman die [[merovingers|merovingiese]] [[Childeric III]] vrygelaat uit die [[klooster]] waar hy deur Karel Martel opgesluit is en hom toegelaat om die hertoglike troon te bestyg waarvan sy vader ontsetel is. Sy terugkeer is gemotiveer deur die koalisie wat deur Grifon, die hertog [[Odilo van Beiere]], die [[Hertogdom van Awitanië|Hertog van Akwitanië]] [[Hunold van Akwitanië|Hunold]] en ook die van Alemanië, [[Theudoald (hofmeier)|Theudoald]]<ref
In ongeveer [[744]] is Pepyn met [[Bertrada van Laon]], met die bynaam Bertha met die Groot Voete (''Berthe au Grand Pied'') — 'n bynaam wat sy verkry het aangesien sy 'n voet langer as die ander was —, dogter van [[Heribert van Laon|Heribert]], Graaf van Laon getrou. Sy het aan hom verskeie erfgename besorg waaronder die toekomstige keiser [[Karel die Grote]].
| |||