X-straalkristallografie: Verskil tussen weergawes

Die maatstaf van die techniektegniek kan geskryf word as:

Die maatstaf d is die omgekeerde van die oplossende vermoë: 1/d en die oplossende vermoë word dus groter by hoërehoër hoeke. Omdat die golflengte ongeveer dieselfde grote het as die atoomafstande kan die techniektegniek die elektrone digheid ρ =ψ*ψ op atomêre skaal in kaart breng.<!-- WAT??? --> (Die funksie ψ is die komplekse elektronegolffunksie).

X-straaldiffraksie is die hoofmetode waarvolgens die gedetailleerde driedimensionele strukture van [[molekules]] -– in die besonder die molekules van lewende stelsels -– ontdek is. Die hoeveelheid inligting wat uit die ondersoek van enige stof afgelei kan word, hang uiteindelik af van hoe fyn die sondeerder is wat gebruik word. So word 'n ondersoek van biologiese weefsels met behulp van die optiese mikroskoop byvoorbeeld beperk deur die golflengte van sigbare lig, wat in die omgewing van 500 nm is. Besonderhede van molekulêre rangskikking in die weefsel is derhalwe nie ontleedbaar nie, aangesien hulle net 1 tot 10 nm van mekaar is.

Die toepassing van X-straaldiffraksietegnieke op makromolekules was meer as net 'n uitbreiding van die idees vir kleiner molekules. Nie net is dit moeiliker om groter molekules te kristalliseer nie, maar nuwe skemas om die fases van die diffraksiegolwe eksperimenteel te bepaal, moes ook ontwikkel word ten einde die strukture te ontleed.