Moderne geskiedenis van Israel - Diaspora (1918): Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Lyn 17:
==Arabiese heerskappy ([[636]]-[[1099]] n.C.)==
Die stigter van die Islamitiese geloof, die profeet [[Mohammed]], het sy nuwe geloof - 'n kombinasie van Christelike, Joodse en heidense Arabiese teologieë en konsepte - aan sy Joodse bure in Mekka probeer bekendstel.
Hulle het sy teologie verwerp en sodoende die aggressie tussen sy volgelinge, Judaïsme en die Christendom aan die gang gesit wat tot vandag toe voortduur. In 634 nC het die Moslems 'n driepunt-aanval teen Judea geloods en die Bisantynse leër by die Beit Guvrin- en Jarmuk-riviere verslaan. Dit het aan hulle beheer oor die grootste deel van Judea gegee. Hulle het verder gegaan en Sirië, Noord-Afrika en 'n groot deel van [[Babilonië]] verower. Nòg Jerusalem nòg Caesarea is met geweld ingeneem, maar ná 'n lang beleg het hulle oorgegee sonder dat hulle verower is. Teen 637 nC is die Bisantynse heerskappy in Judea beëindig.
Die Moslem-ryk in Juda is onder die heerskappy van die Oemajjad-dinastie gevestig. Dié dinastie is in drie dele verdeel en elk is deur 'n prins - 'n kalief genoem - beheer. Die eerste kalief wat in Judea regeer het, was Omar. Hy het oorspronklik vanuit die hoofstad van Oemajjad, Damaskus, regeer. Toe hy uiteindelik in Jerusalem aankom, was hy geskok oor die hoeveelheid rommel wat op die Tempelberg ophoop het en het onmiddellik die Berg begin opruim. Hy het selfs planne begin maak om 'n altaar op die terrein van die groot rots te bou wat volgens Joodse oorlewering die rots is waarop Abraham amper vir Isak geoffer het.
| |||