Karl Popper: Verskil tussen weergawes

[[Thomas Kuhn]] se invloedryke boek ''The Structure of Scientific Revolutions'' argumenteer dat wetenskaplikes werk volgens 'n reeks paradigmas, en hy vind weinig bewys dat wetenskaplikes werklik die metodologie van falsifisering gebruik. Popper se student Imre Lakatos het gepoog om Kuhn se werk met "falsifikasionisme" te verbind deur te argumenteer dat wetenskap vorder deur die vals bewys van navorsingsprogramme eerder as deur die spesifieke universele stellings van naïewe "falsifikasionisme". Nog 'n student van Popper, Paul Feyerabend, het uiteindelik alle voorskriflike metodologie verwerp en geargumenteer dat die enigste universele metode wat wetenskaplike vooruitgang kenmerk is dat enigiets kan werk (''anything goes'').

 

Aan die begin van die 21ste eeu beweer Michel ter Hark dat Popper aspekte van sy idees nie self uitgedink het nie, maar van een van sy leermeesters, die Duitse jood Otto Selz, oorgeneem het. Selz het nooit self gepubliseer nie, deels ondat hy in [[1933]] agv druk deur die Nazi's sy werk moes staak, en omdat daar 'n verbod was op verwysings na Selz se werk in die tyd. Ter Hark skryf hieroor in die boek ''Popper, Otto Selz and the rise of evolutionary epistemology.''