Andy Warhol: Verskil tussen weergawes

Gedurende sy loopbaan het Warhol erotiese foto's en sketse van [[naaktheid|naak]] mans geskep. Baie van sy bekendste werke - portrette van [[Liza Minnelli]], [[Judy Garland]], [[Elizabeth Taylor]]; rolprente soos ''Blow Job'', ''My Hustler'' en ''Lonesome Cowboys'' is beïnvloed deur ondergrondse gay kultuur of verken op 'n openlike manier die ingewikkeldheid van seksualiteit en begeerte. Baie van sy rolprente het hul première in gay bioskope gehad. Die eerste werke wat hy na 'n galery ingestuur het (in 'n strewe om sy loopbaan as kunstenaar te loods) was homo-erotiese tekeninge van manlike naakfigure. Die tekeninge was afgekeur omdat hulle te openlik gay was.<ref>[http://www.findarticles.com/p/articles/mi_m0425/is_n4_v55/ai_19101783 ''Warhol's closet - Andy Warhol - We're Here: Gay and Lesbian Presence in Art and Art History''] deur Michael Lobel. ''Art Journal''. Winter, 1996.</ref> In ''Popism'' onthou die kunstenaar 'n gesprek met die rolprentvervaardiger Emile de Antonio oor die moeilikheid wat Warhol ervaar het om sosiale aanvaarding te verkry van die destyds bekender gay kunstenare Jasper Johns en Robert Rauschenberg (hulle homoseksualiteit was in hierdie tyd egter nog nie geopenbaar nie). Warhol skryf dat De Antonio verduidelik het dat Warhol te "swierig" was en dat dit hulle ontstel het. In antwoord hier op het Warhol geskryf: "Daar was niks wat ek daarteen kon sê nie. Dit was al te waar. So ek het besluit dat ek bloot nie gaan omgee nie, want dit was al die dinge wat ek in elk geval nie wou verander nie, en wat ek nie gedink het ek 'moet' verander nie ... Ander mense kon hulle houdings verander, maar nie ek nie."<ref name="Warhol2"/>Warhol, Andy, en Pat Hackett, ''Popism: The Warhol Sixties'' (New York: Harcourt Brace Jovanovich, 1975) bl. 11-12. Oorspronklike Engelse aanhaling: ''"There was nothing I could say to that. It was all too true. So I decided I just wasn't going to care, because those were all the things that I didn't want to change anyway, that I didn't think I 'should' want to change ... Other people could change their attitudes but not me."'' Kunsgeskiedkundige Gavin Butt skryf uitgebreid oor hoe Warhol op homofoboie in die 1950's en die vroeë 1960's gereageer het in sy boek ''Between You and Me: Queer Disclosures in the New York Art World, 1948-1963'' (Duke University Press, 2006).</ref> Tydens 'n beskouing van Warhol se lewe verwys baie na hierdie periode, die laat 1950's en vroeë 1960's, as 'n deurslaggewende oomblik in die ontwikkeling van sy persona. Sommige het voorgestel dat sy gereelde weiering om sy werke (of homself) te bespreek (soos die beperking van sy opmerkings tot "Uhm, nee" en "Uhm, ja") en die ontwikkeling van sy Popstyl afkomstig blyk te wees van die jare toe Warhol eers deur die binnekringe van New York se kunswêreld verontagsaam was.<ref name="Fairbrother">Fairbrother, Trevor, "Tomorrow's Man" in ''Success Is a Job in New York: the Early Art and Business of Andy Warhol,'' Donna De Salvo, red. (New York: Grey Art Gallery and Study Center, 1989), bl. 55-74.</ref>