Hawaii: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
better image (GlobalReplace v0.6.0)
k Hersien
Lyn 27:
|ToelatingRangorde = 50<sup>ste</sup>
|ToelatingDatum = [[21 Augustus]] [[1959]]
|Tydsone = [[UTC]] -10 / [[Somertyd]]: Geen
|Breedtegraad = 18°55' N tot 28°27' N
|Lengtegraad = 154°48' W tot 178°22' W
Lyn 47:
 
'''Hawaii''' ([[Engels]]: ''State of Hawaii'', [[Hawais]]: ''Mokuʻāina o Hawaiʻi''), 'n [[vulkaan|vulkaniese]] eilandgroep wat sewe groot bewoonde en 125 kleiner onbewoonde eilande behels, is die 50ste en mees westelike van die [[Verenigde State|Amerikaanse]] [[deelstaat|deelstate]]. Alhoewel die grootste eiland, wat met sy kenmerkende driehoeksvorm byna twee derdes van die totale oppervlak beslaan, ook die naam Hawaii dra, bly [[Oahu|O{{okina}}ahu]] met die hoofstad [[Honolulu]] die belangrikste en mees digbevolkte eiland - en ook steeds die hoofbestemming vir miljoene toeriste. Ter onderskeiding van die eilandgroep word die [[Hawaii (eiland)|eiland Hawaii]] deur die plaaslike bewoners dikwels ''Big Island'' (Groot Eiland) genoem. Hawaii se bynaam is ''Die Aloha-staat'' (Engels: ''The Aloha State'').
 
[[Lêer:Downtown Honolulu.jpg|thumbduimnael|links|250px|Die hoofstad [[Honolulu]] op die eiland Oahu]]
Hawaii lê suid van die deelstaat [[Alaska]], noord van die [[Frankryk|Franse]] eiland Tahiti in [[Frans-Polinesië]] en sowat 3&nbsp;700 kilometer wes van die Amerikaanse vasteland. Alhoewel die eilandgroep polities deel uitmaak van [[Noord-Amerika]], vanweë sy ligging noord van die ewenaar en in geografiese opsig ook nie by die Suidsee-eilande gereken word nie, behoort dit ten opsigte van sy inheemse bevolking en beskawing wél tot [[Polinesië]] en vorm dit die noordelike punt van die [[Polinesiese Driehoek]].
 
Line 55 ⟶ 56:
 
== Geografie ==
[[Lêer:Hawaii Islands2.png|thumb|250pxduimnael|Ligging van Hawaii]]
[[Lêer:Hawaiianislandchain USGS.png|thumb|250pxduimnael|Die Hawaii-eilande]]
[[Lêer:Map of Hawaii NA.png|thumb|250pxduimnael|'n Kaart van Hawaii se hoofeilande]]
Die eilandketting van Hawaii behels 132 eilande, eilandjies, riwwe en seerotse en strek soos 'n groot boog vanuit die mees suidelike eiland - Hawaii (19° Noord, 154° Wes) - oor 'n lengte van byna 2&nbsp;600 kilometer in noordelike rigting tot by die Kure-atol (28° Noord, 179° Wes) digby die internasionale datumlyn. Hawaii is in die sentrum van die Stille Oseaan geleë - sowat 4&nbsp;700 kilometer van die Amerikaanse weskus, 6&nbsp;200 kilometer van [[Japan]] en 8&nbsp;000 kilometer van die [[Australië|Australiese]] metropool [[Sydney]] af.
 
Line 64 ⟶ 65:
Slegs sewe van die Hawaise eilande is bewoon en vorm saam met een onbewoonde eiland die sogenaamde agt hoofeilande aan die suidelike eindpunt van die eilandketting. Die hoofeilande beslaan die grootste deel van Hawaii se oppervlakte: Hawaii (die "Groot Eiland" en naamgewer) met 10&nbsp;548, [[Maui]] met 1&nbsp;888, Oahu met 1&nbsp;574, [[Kauai]] met 1&nbsp;432, [[Molokai]] met 673, [[Lanai]] met 362, [[Niihau]] met 180 en Kahoolawe (digby Lanai) met 117 vierkante kilometer. Met altesaam 16&nbsp;697 vierkante kilometer beslaan die hoofeilande byna die hele oppervlakte van die eilandketting met 16&nbsp;705 vierkante kilometer, terwyl die sowat 125 kleiner eilande, atolle en rotsbanke slegs 'n totale oppervlakte van sowat 8 vierkante kilometer het.
 
Die enigste noemenswaardige van die kleiner eilande is die [[Midway-atol]]. Aangesien hulle sedert [[1903]] regstreeks deur die [[Amerikaanse Vloot]] beheer word, word hierdie eilandgroep met sowat 2&nbsp;000 inwoners - merendeels soldate met hul gesinne - in administratiewe opsig nie by die deelstaat Hawaii gereken nie.
 
Oahu met die hoofstad Honolulu vorm ondanks sy relatief klein oppervlakte die politieke en ekonomiese sentrum van die deelstaat Hawaii en behels vier vyfdes van die totale bevolking. Aangesien Oahu as die hoofeiland fungeer, word na die ander eilande dikwels as die "buureilande" of "buite-eilande" verwys. Nogtans dra elkeen van die eilande sy trotse bynaam: Terwyl Hawaii se bynaam - ''Big Island'' of die "Groot Eiland" - slegs na sy grootte verwys (die naam "Orgideë-Eiland" het nie ingeburger geraak nie), pronk die ander eilande met meer of min fantasieryke name soos "Tuin-Eiland" (Kauai), "Vriendelike Eiland" (Molokai), "Vallei-Eiland" (Maui) of "Spoke-" en "Pynappel-Eiland" (Lanai).
Line 73 ⟶ 74:
 
== Klimaat ==
[[Lêer:Windswept tree on Big Island, Hawaii.jpg|thumb|250pxduimnael|'n Windverwaaide boom op Big Island]]
Vanweë sy ligging in die buitenste sone van die tropegordel het Hawaii 'n stabiele oseaanklimaat met lae temperatuurskommelings: Die gemiddelde somertemperature is met 26&nbsp;°C net vier graad hoër as dié van die winter. Naas die tropiese invloede speel ook die ligging in die passaatgordel van die Noordelike Halfrond 'n beduidende rol ten opsigte van die weerspatrone. Die wind waai meestal uit noordoostelike rigting sodat daar aan die eilande se loefkante jaarliks tussen 3&nbsp;000 en 5&nbsp;000 liter se neerslae per vierkante meter aangeteken word. Met uiterstes van 15&nbsp;000 liter per vierkante meter is die Hawaii-eilande selfs die wêreld se rekordhouers ten opsigte van jaarlikse reënval.
 
Line 84 ⟶ 85:
== Geologie ==
=== Raaiselagtige lawastrome ===
[[Lêer:Hawaiian Eruption-numbers.svg|thumb|250pxduimnael|Die tipiese uitbarsting van 'n Hawaise skildvulkaan: ''1 aswolk 2 lawafontein 3 krater 4 lawameer 5 fumarole 6 lawastroom 7 lae van lawa en as 8 stratae 9 sill (drumpel) 10 magmapyp 11 magma-kamer 12 dyk'']]
Die geologiese geskiedenis van Hawaii het in die dieptes van die Stille Oseaan begin. Die groot vulkane op die eiland Hawaii is slegs drie miljoen jaar oud, en hulle het sowat 2,5 miljoen jaar benodig voordat hulle vir die eerste keer uit 'n oorspronklike diepte van 5&nbsp;000 meter bo die seespieël verrys het. Die twee aktiewe vulkane [[Mauna Loa]] en Kilauea het daarna oor 'n tydperk van 500&nbsp;000 jaar nog 4&nbsp;000 meter se lawa opeengehoop om hul huidige pieke te skep.
 
Line 91 ⟶ 92:
Voor die 1960's het die heersende opvatting oor die aardkors beweer dat dit orals op die planeet tektonies stabiel en onbeweeglik sou wees. Wetenskaplikes het wél besef dat daar tektoniese prosesse soos verskuiwings plaasvind wat onder meer aardbewings tot gevolg het, maar was daarvan oortuig dat die kontinentale plate hierdeur nie geraak sou word en as "vas veranker" beskou moes word.
 
Eers in die 1960's het navorsers die bewys vir 'n hipotese gelewer wat al in [[1920]] deur die Duitse geoloog [[Alfred Wegener]] ([[1880]]-[[1930]]) gestel is: Die aardkors en ook die vastelande dryf as groot plate op die taai-vloeibare magma van die aardmantel. Hierdie nuwe teorie staan nou as plaattektoniek bekend.
 
Volgens die plaattektoniek is gesteentes verganklik, en in die sentrale bergrûe van die oseane, waar magma deur groot splete in die aardkors opbeweeg, ontstaan steeds nuwe aardkorsgesteentes. Die splete vorm tegelykertyd die buitekante van die aardkors se groot plate wat deur onderstromings van mekaar weggedryf word. Die plate beweeg jaarliks net enkele sentimeter, en in bepaalde randgebiede gly hulle terug na die aardmantel toe om sodoende gesmelt te word en 'n nuwe kringloop te begin.
Line 98 ⟶ 99:
 
=== John Tuzo Wilson se ''hotspot''-teorie ===
[[Lêer:Hawaiian lava flow.jpg|thumb|250pxduimnael|Strome van ''pāhoehoe'' of basaltiese lawa op Big Island. Foto: Mila Zinkova (2007)]]
Aangesien die Hawaise vulkane nie by 'n breuklyn nie, maar in die middel van die Pasifiese Plaat - en dus duisende kilometer van enige plaatgrens af - geleë is, is 'n bykomende teorie benodig wat deur die geowetenskaplike John Tuzo Wilson ([[1908]]-[[1993]]) geformuleer is: Volgens hom tree sogenaamde ''hotspots'' as onbeweeglike vurige vlekke op bepaalde plekke van die aardkors op. Hul sterk hitte brand holtes in die Pasifiese Plaat sodat magma kan opbeweeg wat eers op die seebodem uitstroom en later na die seevlak opstyg om uiteindelik nuwe eilande te vorm.
 
Wilson se ''hotspot''-teorie verduidelik ook hoekom net die suidoostelike Hawaii-eilande nog deur vulkanisme geraak word - hulle lê tans regstreeks oor een van die vurige plekke, terwyl die ander eilande al lank daarvan wegbeweeg het. Geowetenskaplikes is nou ook in staat om die spesifieke eienskappe van Big Island se lawa - dit is meer vloeibaar en bevat minder gasse as ander soorte lawa - te verklaar. Dit is afkomstig van 'n gedeelte van die aardkors wat deur baie hoë temperature gekenmerk word.
Line 105 ⟶ 106:
Aan die hand van die ouderdom van die Hawaii-eilandketting en sy lengte het wetenskaplikes berekeninge ten opsigte van die snelheid, waarmee die Pasifiese Plaat beweeg, gedoen om sodoende Wilson se hipotese te toets. Die berekeninge het ooreenkom met ander metings en bevestig dat die Pasifiese Plaat teen 'n snelheid van sowat agt sentimeter per jaar in noordwestelike rigting beweeg.
 
In [[1972]] het die Amerikaanse geofisikus James Morgan die oorspronklike Hotspot-teorie as sy uitgangspunt geneem om ook die beweging van die onderseese Emperor Seamounts-bergreeks te ondersoek. Die bergreeks, wat van die mees noordwestelike punt van die Hawaii-eilandketting tot naby die Aleoete-eilande strek, is volgens Morgan net soos Hawaii deur 'n hotspot geskep en het sowat 34 miljoen jaar gelede sy bewegingsrigting verander. Morgan se hipotese verduidelik hoekom die bergreeks 'n draai maak en voorspel ook dat die Emperor Seamounts se mees noordelike bergspits Meiji, wat 70 miljoen jaar gelede ontstaan het, binne enkele miljoen jare in 'n diepseetrog voor die Aleoete sal versink.
 
'n Verdere bewys vir die juistheid van Wilson se bevindings is jong vulkaniese gesteente op die seebodem sowat 30 kilometer suidoos van Big Island - die Loihi Seamount wat in [[1978]] deur geoloë ontdek is, is twee jaar later as 'n aktiewe vulkaan geïdentifiseer. Sy bergspits rys nog net 950 meter benede seevlak en sal in enkele duisend jare met fonteine van waterdamp uit die Stille Oseaan opstyg om geleidelik 'n nuwe eiland te vorm.
 
=== Verwering en erosie ===
[[Lêer:Nihoa aerial.jpg|thumb|250pxduimnael|'n Lugfoto van Nihoa]]
Die tweede belangrike geologiese kringloop, waardeur die Hawaii-eilandketting geraak word, speel hom in teenstelling met die vulkanisme in 'n korter tydspan van slegs enkele miljoen jare af. Verwering en erosie omskep die vulkaniese landskappe tot tropiese reënwoud, vrugbare landbougrond en klipstrande. Terwyl die branders die lawastroom op die strand van Kaimu (Big Island), wat meer as 250 jaar gelede hier gevloei en gestol het, tot swart korreltjies fyngemaal het, is die strande op die noordwestelike eilande soos O'ahu reeds wit.
 
Line 117 ⟶ 118:
== Geskiedenis ==
=== Polinesiese setlaars ===
[[Lêer:Hawaii petroglyph men.jpg|thumb|250pxduimnael|Petrogliewe in die ''Hawaii Vulkane Nasionale Park'']]
Hawaii was miljoene jare lank 'n afgeleë, onbewoonde eilandgroep in die uitgestrekte Stille Oseaan. Die eerste Polinesiese setlaars, wat hier voet aan wal gesit het, het op vir-hulle-onbekende flora afgekom, terwyl die plaaslike fauna hoofsaaklik uit sewentig voëlspesies bestaan het. Die eilande was daarnaas ook 'n gewilde rusplek vir trekvoëls.
 
Line 127 ⟶ 128:
 
=== Nuwe tyd ===
[[Lêer:King Kalaniopuu Greeting Cook 1781.png|thumb|250pxduimnael|Koning Kalaniʻōpuʻu van Hawaii bring geskenke aan James Cook]]
Hawaii het bekendheid verwerf as een van die laaste groot eilandgroepe ter wêreld wat op [[20 Januarie]] [[1778]] deur die Britse seevaarder en ontdekkingsreisiger kaptein [[James Cook]] ontdek is. Die inheemse bevolking het Cook aanvanklik as 'n godheid beskou het, maar tydens sy tweede besoek in [[Januarie]] [[1779]] is hy met wantroue bejeën toe die Hawaiërs waargeneem het dat hy blykbaar nie in staat was om 'n seestorm te kalmeer nie, en uiteindelik is Cook in die heilige Kealakekuabaai vermoor.<ref>Stahn, Eberhard: ''Hawaii. Reiseführer mit Landeskunde''. Dreieich: Mai Verlag 1995, bl. 53-55 </ref>
 
In 1795 is die Hawaii-eilande onder Kamehameha I verenig en in 1810 het hy die eerste koning van Hawaii geword.<ref>Linda Wedel Greene: ''[http://www.nps.gov/history/history/online_books/kona/history4.htm A Cultural History of Three Traditional Hawaiian Sites on the West Coast of Hawai'i Island (Kapitel 4)]''</ref> In 1845 is die hoofstad [[Honolulu]] gestig<ref>[http://wehewehe.org/gsdl2.5/cgi-bin/hdict?d=D48690 Lahaina]</ref> en in 1887 het [[David Kalakaua]] [[Pearl Harbor]] aan die Verenigde State oorhandig.
Line 137 ⟶ 138:
Die Amerikaanse lobbie, wat die sogenaamde ''Annexation Club'' in die lewe geroep het, het nou kort proses van die monargie gemaak. 160 vlootsoldate van 'n Amerikaanse oorlogskip het militêre bystand by die omverwerping van die koningin verleen. Sy is op 17 Januarie 1893 gedwing om afstand van die troon te doen, en 'n voorlopige regering is onder die voorsitterskap van Sanford B. Dole, 'n Hawais-Amerikaanse suikerbaron, gevorm.<ref>Donald Rowland: ''The Establishment of the Republic of Hawaii, 1893–1894''. In: ''The Pacific Historical Review'', Vol. 4, No. 3. (Sept. 1935), S. 201–220. ([http://links.jstor.org/sici?sici=0030-8684%28193509%294%3A3%3C201%3ATEOTRO%3E2.0.CO%3B2-K PDF])</ref>
 
In die [[19de eeu]] het die bekende Amerikaanse skrywer [[Mark Twain]] Hawaii as "''the loveliest fleet of islands that lies anchored in any ocean"'' ("die bekoorlikste vloot eilande wat in enige oseaan geanker lê") beskryf.<ref>Young, Gordon: ''Hawaii, Island of Fire and Flowers''. In: National Geographic Magazine, volume 147, nommer 3, Maart 1975, bl. 399</ref> In [[1898]] het Hawaii 'n Amerikaanse besitting geword. Die [[Japan]]se lugaanval op die Amerikaanse vlootbasis [[Pearl Harbor]] op [[7 Desember]] [[1941]], waartydens meer as 2&nbsp;300 mense hul lewens verloor het, was 'n keerpunt van die [[Tweede Wêreldoorlog]]. In [[1959]] is Hawaii as die 50ste deelstaat tot die Unie toegelaat.
 
== Ekonomie ==
[[Lêer:NCL Nawiliwili.jpg|thumb|250pxduimnael|'n Kruisvaartskip van die [[Noorweë|Noorse]] redery ''Norwegian Cruise Lines (NCL)'' in Nawiliwili Harbor (Kauai)]]
Hawaii is een van die vinnigs-ontwikkelende deelstate van die VSA - die per capita-inkomste het tussen 1960 en 1970 met $4&nbsp;600 meer as verdubbel en in 1990 die $18&nbsp;000-kerf oorskry. In 2006 het dit reeds meer as $38&nbsp;000 beloop en was die 16de hoogste in die VSA.
 
Line 148 ⟶ 149:
 
=== Landbou ===
[[Lêer:Sandalwood.jpg|thumb|250pxduimnael|'n Jong Hawaise sandelhoutboom (''Santalum ellipticum'')]]
[[Lêer:Taro fields.JPG|thumb|250pxduimnael|Tarovelde op die eiland Kaua'i]]
[[Lêer:Taro corms.JPG|thumb|250pxduimnael|Taroknolle, 'n tradisionele Hawaise stapelvoedsel]]
Die tradisionele gewasse, wat deur die eerste Polinesiese setlaars in Hawaii ingevoer is en naas [[vis]] 'n belangrike rol as stapelvoedsel gespeel het, was die stapelvoedsel taro (''Colocasia esculenta'' of ''antiquorum'', Hawais: ''kalo'', 'n plant wat vanweë sy mitologiese betekenis ook 'n beduidende rol by Hawaise rituele gespeel het), broodvrugte ('' 'ulu''), patats ('' 'uala''), yams, groente, [[varing]]s, vrugte en [[seewier]] (''limu'').<ref>[http://www.canoeplants.com/kalo.html ''Canoe Plants of Ancient Hawai'i'']</ref>
 
Sandelhout was sedert [[1790]] een van die eerste belangrike uitvoere, maar grootskaalse ontbossing het reeds in die 19de eeu 'n einde aan die sandelhoutbedryf gemaak. Ook die walvisvangers, wat Hawaii as 'n basis en handelsentrum gebruik het, het met die ontginning van ruolie in die VSA op 'n slag broodloos geword nadat die goedkoop petroleum walvisolie vinnig vervang het.
 
Ander gewasse en bome, wat eers in die moderne tydperk in Hawaii ingevoer is, sluit lemoene (1792), koffie en pynappels (1813), mangobome (1824), rys (1858), [[eucalyptus]] (bloekom, 1870), ysterhoutbome (1880's en 1890's), macadamianeute (1881), ''Smooth Cayenne''-pynappels (1890) en ''Solo''-papajas (1911) in.
 
Suikerriet is reeds deur die eerste Polinesiese setlaars op Hawaii ingevoer, en in die vroeë 19de eeu het Sjinese en Spanjaarde die eerste pogings onderneem om dié gewas op 'n grootskaalse manier te verbou. Maar eers in [[1835]] het die industriële suikerbedryf op die eiland Kauai met die bou van die eerste suikermeule 'n aanvang geneem.
 
Vanweë die knellende tekort aan mannekrag - talle inheemse Hawaiërs het aan nuwe siektes beswyk wat deur die Europeërs en ander vreemdelinge op die eilande versprei is - het die suikerbedryf vanaf [[1850]] gasarbeiders uit Sjina en later ook uit Japan, Korea, [[Puerto Rico]], die Filippyne en selfs Europa in diens geneem. Die bedryf het land - wat dikwels aan die droë, benedewindse kant van die eilande geleë was - teen lae pryse van Hawaise families gekoop en danksy die besproeiing van die suikerrietgewasse in vrugbare grond omgeskep. Nuwe landboumetodes, plaagbeheer en die teelt van geskikte suikerrietsoorte het die opbrengste aansienlik verhoog.
 
Weens oorproduksie en die gepaardgaande prysverlaging, maar ook as gevolg van 'n nypende watertekort het die Hawaise suikerbedryf in die laat 20ste eeu groot moeilikhede ondervind, en 'n aantal suikermeule is gesluit.
 
Ofskoon dit steeds minder landbougrond beslaan het as die suikerrietplantasies, het die pynappelbedryf 'n simbool van Hawaii geword, onder meer danksy die hoë gehalte van plaaslike kultivars wat op die vrugbare vulkaangrond goed geaard het. Die geskiedenis van die bedryf het reeds in die vroeë 19de eeu begin, tog word James Drummond Dole as die pionier van die industriële pynappelverbouing in Hawaii beskou. In [[1901]] het Dole sy ''Hawaiian Pineapple Company'' geïnkorporeer. Dole se pynappelfabriek in Honolulu, waar in die tydperk tussen 1907 en 1991 die meeste van sy vrugte ingeblik is, was 'n tyd lank die grootste van sy soort wêreldwyd. Net soos die suikerbedryf was ook die pynappelprodusente op buitelandse plaaswerkers aangewese.
 
Teen die middel van die 20ste eeu was Hawaii die grootste pynappelprodusent ter wêreld, en die plaaslike bedryf het met sy agt maatskappye en 3&nbsp;000 werkers sowat 80 persent van die wêreldoes opgelewer.<ref>[http://gohawaii.about.com/od/oahuhonolulu/a/pineapple_2006a.htm ''gohawaii.about.com'']</ref> In die 1990's het steeds 60 persent van alle ingeblikte pynappelvrugte op die Amerikaanse mark uit Hawaii gekom.
 
Vanweë die hoër produksiekoste het Hawaii sy status as belangrike pynappelprodusent intussen lankal aan lande soos [[Thailand]], die Filippyne en [[Brasilië]] afgestaan wat elkeen tussen tien en dertien persent van die wêreldproduksie oplewer, terwyl Hawaii se aandeel tot sowat twee persent gekrimp het. Nadat die maatskappy ''Del Monte'' aangekondig het dat hy sy pynappelverbouing in [[2008]] sal staak, is daar naas ''Dole Food Hawaii'' nog net een ander belangrike produsent in die deelstaat aktief, ''Maui Pineapple Co.'' Die bedryf het tans nog 1&nbsp;200 werknemers in diens.<ref>[http://gohawaii.about.com/od/oahuhonolulu/a/pineapple_2006a.htm ''gohawaii.about.com: Del Monte to End Pineapple Production in Hawaii'']</ref>
 
Aangesien die tipiese monokulture vier vyfdes van Hawaii se landbougrond beslaan het, het ander gewasse steeds 'n minder belangrike rol gespeel. Terwyl groente, graan en aartappels nog in die middel van die 19de eeu na [[Kalifornië]] uitgevoer is, voorsien invoere tans aan 80 persent van Hawaii se voedselbehoeftes. Selfs die verbouing van ''taro'', 'n inheemse knolgewas en tradisionele stapelvoedsel, het sedert [[1950]] met sowat 50 persent afgeneem.
 
Die belangrikste landbouprodukte, wat nog steeds uitgevoer word, is papajas en ander tropiese vrugte, [[Kona-koffie]] (eiland Hawaii), Maui-koffie (Maui), macadamianeute (Hawaii), gemmer (met 'n rekordoes van 18 miljoen pond in 1998) en blomme, veral orgideë. Die stad [[Hilo]] op Big Island is die sentrum van die Hawaise orgideëbedryf.
Line 178 ⟶ 179:
 
=== Veeteelt ===
[[Lêer:ParkerRanch.jpg|thumb|250pxduimnael|Die vrugbare vulkaniese weivelde van die ''Parker Ranch'' op Big Island]]
Die eerste beeste uit Kalifornië is deur kaptein George Vancouver tydens sy tweede seereis in [[1793]] ingevoer. Saam met hierdie eerste vee het in die volgende jaar nog enkele beeste op die eiland Hawaii aangekom. Van die agt vroulike en vier manlike diere het twee kort ná die landing beswyk. Aangesien koning Kamehameha I 'n taboe op die slagting van die beeste geplaas het, was daar in [[1830]], toe die taboe opgehef is, het die kudde beeste aansienlik vermeerder.
 
Veeteelt word in Hawaii vandag met die ''Parker Ranch'' op Big Island vereenselwig. Die ''ranch'' is as een van die oudste bestaande veeplase in die VSA al in [[1847]] deur die veeteler John Palmer Parker gestig wat destyds probeer het om Europese beesrasse op die eiland in te voer. Die ''ranch'' op die Waimea-hoogplato het met sy sowat 60&nbsp;000 beeste vinnig tot een van die grootste Amerikaanse veeplase gegroei en strek tans oor 'n oppervlakte van 150&nbsp;000 akkers (610 vierkante kilometer).
 
Die plaaslike cowboys van oorspronklik Spaans-Meksikaanse afkoms staan plaaslik as ''paniolos'' bekend ('n Hawaise weergawe van ''españoles'' of Spaanssprekendes), alhoewel later ook Filippyne, [[Han-Sjinese]] en [[Japanners]] as ''paniolos'' op die veeplaas kom werk het. ''Parker Ranch'', wat gedurende die Tweede Wêreldoorlog as 'n oefenterrein vir 50&nbsp;000 soldate van die Amerikaanse ''Marine Corps'' gebruik is, is ná die afsterwe van sy laaste eienaar, Richard Smart, in [[1992]] in 'n nie-winsgewende stigting (''Parker Ranch Foundation Trust'') omgeskep wat hom vir gesondheidsorg, onderwys en die sosiale welsyn van mense in die plaaslike Waimea-gemeenskap beywer.<ref>[http://www.parkerranch.com/Parker-Ranch/160/about-the-ranch ''Die amptelike webwerf van die Parker Ranch: About the Ranch'']</ref>
 
Naas die ''Parker Ranch'' is daar nog 'n aantal kleiner veeplase op die ander eilande, tog kan die plaaslike veetelers net in sowat veertig persent van Hawaii se vleisbehoeftes voorsien. Kleiner veeboederye spits hulle op melkproduksie toe.
 
=== Energie en natuurlike hulpbronne ===
[[Lêer:HickamAFB&C-17.jpg|thumb|250pxduimnael|'n Hawais-gebaseerde ''C-17 Globemaster III'' oor die Hickam-lugmagbasis. Die energie-intensiewe militêre sektor is 'n grootskaalse verbruiker van kerosien]]
[[Lêer:South Point Wind Farm.jpg|thumb|250pxduimnael|'n [[Windplaas]] by South Point ([[Ka Lae]]), Big Island]]
Die deelstaat Hawaii beskik - behalwe vir bauxiet wat op die eiland Kauai aangetref word - nie oor enige noemenswaardige minerale hulpbronne nie.
 
Line 206 ⟶ 207:
 
== Politiek en regering ==
 
Die Hawaise regeringstelsel volg die voorbeeld van die federale regering, alhoewel daar ook aanpassings gemaak is wat hulle oorsprong in die tydvak van die Hawaise koninkryk het. Soos deur die Grondwet van Hawaii bepaal word, is daar 'n skeiding van magte tussen die uitvoerende, wetgewende en regsprekende gesag.
 
[[Lêer:Washington Place Honolulu HI.jpg|thumb|250pxduimnael|''Washington Place'' in Honolulu, die ampswoning van die Goewerneur van Hawaii]]
Die uitvoerende gesag word deur die Goewerneur en Luitenant-Goewerneur van Hawaii verteenwoordig wat saam verkies word. Die Goewerneur, wat sy setel in Washington Place te Honolulu het, is die enigste regeringsamptenaar wat op deelstaatvlak verkies word - alle ander amptenare word deur hom benoem. Die Luitenant-Goewerneur fungeer as minister van binnelandse sake. Die Goewerneur en Luitenant-Goewerneur hou vanuit hul kantore in die State Capitol toesig oor die werksaamhede van twintig staatsdepartemente en agentskappe.
 
Line 219 ⟶ 220:
== Kultuur ==
=== Taal ===
[[Lêer:Adalbert von Chamisso.jpg|thumb|250pxduimnael|Adelbert von Chamisso (1781-1838) het die eerste Hawaise grammatika saamgestel]]
Hawais (Hawais: ''‘Ōlelo Hawai‘i''), 'n Polinesiese taal met 'n oorspronklike woordeskat van sowat 25&nbsp;000 woorde, maak deel uit van die Austronesiese taalfamilie en het naas Engels ampstaalstatus in die deelstaat Hawaii. Die eerste grondwet in Hawais is in die jare 1839 en 1840 deur koning Kamehameha afgekondig.
 
Die eerste Europeër, wat Hawais noukeurig bestudeer het, was die Duitse digter en natuurkundige Adelbert von Chamisso (1781-1838). Hy het aan boord van die Russiese [[brik]] ''Rurik'' na Hawaii geseil en in die laat herfs van 1816 drie weke op Big Island gebly. Tien maande later het hy 'n tweede reis van twee weke na Hawaii onderneem. Danksy sy navorsingsreise en uitgebreide leeswerk was Chamisso in staat om twintig jaar later die eerste Hawaise grammatika te skryf. Die werk met die titel ''Über die hawaiische Sprache'' is op [[12 Januarie]] [[1837]] aan die Berlynse ''Akademie der Wissenschaften'' voorgelê wat Chamisso destyds as lid aanvaar het.<ref>Schweizer, Niklaus R.: ''Aloha Kelemania''. In: ''MERIAN - Hawaii''. Hamburg: Hoffmann und Campe, September 1984, bl. 90</ref>
 
In die periode tussen die 1830's en die 1950's het die aantal moedertaalsprekers van Hawais geleidelik afgeneem, en op ses van die sewe bewoonde eilande is die inheemse taal deur Engels vervang. In die laat 20ste eeu het nog sowat 2&nbsp;000 mense, veral bejaardes, op alle eilande Hawais as hul eerste taal gebruik. Die Hawaise bevolking van die "Verbode Eiland" Niihau is met sowat 180 mense een van die belangrikste groepe Hawaissprekendes.<ref>Stahn (1995), bl. 82</ref>
Line 232 ⟶ 233:
Saam met die ''okina'', 'n soort plofklank en medeklinker, beskik die Hawaise [[alfabet]] oor dertien letters. Die ''okina'' is eers in die laat 20ste eeu ingevoer en soos 'n omgekeerde apostroof ({{okina}}) geskryf om klinkers van mekaar te skei, soos byvoorbeeld in ''Hawai{{okina}}i''.
 
Naas die twee amptelike tale Engels en Hawais speel die plaaslike kreooltaal (''Hawai{{okina}}i Creole'') nog 'n belangrike rol as omgangstaal. Die Hawaie Kreools het oorspronklik as 'n verkeerstaal vir kommunikasie tussen inheemse en uitheemse Engelssprekendes in Hawaii ontstaan en die Polinesiese Hawaise Pidgin as omgangstaal vervang. Die woordeskat van ''Hawai{{okina}}i Creole'' is met Portugese, Hawaise, Tagalog-, Japannese, Koreaanse en in 'n mindere mate Spaans-MexikaanseMeksikaanse en Spaans-Puertorikaanse leenwoorde verryk.
 
=== Branderplankry ===
[[Lêer:Oahu North Shore surfing hand drag.jpg|thumb|250pxduimnael|'n Branderplankryer op die golwe van Oahu se North Shore]]
[[Lêer:Duke Kahanamoku c1912.jpg|thumb|250pxduimnael|Duke Kahanamoku op 'n poskaart uit die jaar 1915]]
Net soos in ander Polinesiese gemeenskappe het [[branderplankry]] ook in Hawaii 'n belangrike rol gespeel en het deel gevorm van die plaaslike rituele. Tydens die vervaardiging van 'n branderplank en sy eerste gebruik is religieuse plegtighede gehou. Volgens Hawaise liedere was dit die "sport van konings" wat al in die 15de eeu beoefen is. Gewoonlik het die konings en stamhoofde oor die beste branderplanke beskik wat van die beste beskikbare hout vervaardig is, en ook die mees geskikte strande was net vir die heersersklas toeganklik.
 
Line 261 ⟶ 262:
{{Navigasie indeling Verenigde State}}
{{Lande van Oseanië}}
{{Voorbladster}}
 
[[Kategorie:Hawaii| ]]
 
{{Voorbladster}}