Sirië: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Lyn 132:
Stedelike nedersettings het besondere funksies as administratiewe setels, handelspilpunte, pelgrimsplekke en godsdienstige sentra vervul. Ekonomiese, politieke en sosiale gesag was in die Osmaanse tydperk veral in die hande van stedelike elites gekonsentreer.
Die reikwydte van die staatsgesag het nogtans grootliks gevarieer en in die laat 18de eeu 'n laagtepunt bereik. Die politieke gesag van provinsiale politieke akteurs soos die goewerneurs van Damaskus en Aleppo was in dié tyd meer of min beperk tot hul onmiddellike omgewing, terwyl stedelike bevolkings onder die konstante bedreiging van
In 1831 het Ibrahim Pasja, die seun van die Egiptiese regent, Bilad al-Sjam binnegeval en dit beset. Eers nadat Europese moondhede, wat 'n verswakking of ontbinding van die Osmaanse Ryk as 'n bedreiging vir hul eie belange beskou het, militêre druk uitgeoefen het, het Pasja hom in 1840 aan Sirië onttrek.
In die volgende dekades is administratiewe hervormings deurgevoer, die infrastruktuur uitgebou en die veiligheidsituasie verbeter deur nedersettings beter teen Bedoeïene-aanvalle te beskerm. Die sentrale staatsgesag is ook in afgeleë gebiede herstel. Handel en landbou het 'n bloeitydperk beleef, terwyl Europese rolspelers toenemend hul invloed op politiek en ekonomie laat geld het.
Die toenemende integrasie in die wêreldmark het ingrypende veranderings meegebring. Die invoer van Europese goedere het verbruikervoorkeure in stedelike omgewings na buitelandse produkte laat verskuif, terwyl inheemse ambagte - veral die tekstielbedryf - moeilike tye beleef het. Uit die Europese vraag na plaaslike landbouprodukte, wat nou winsgewend uitgevoer kon word, het 'n groeiende klas van middelmanne en handelaars met goeie betrekkinge tot Europa voordeel getrek. Baie van hulle was Christene of Jode.
Nadat die soeltan in 1856 die gelykstelling van alle onderdane, ongeag hul godsdiens, ingestel het, terwyl Europese moondhede openlik as beskermhere van Christene opgetree het (Frankryk het die belange van Rooms-Katolieke, Rusland dié van Ortodokse gelowiges beskerm), het sosiale spanninge in die tweede helfte van die 19de eeu ontlont. In 1850 is Christelike buurte in Aleppo en tien jaar later ook in Damaskus deur Moslems aangeval. In Libanon het in 1860 spanninge tussen Maroniete en Droese ontvlam in bloedige gevegte.
== Demografie ==
| |||