Aanvanklik, in sy vroeë Freiburg jare, is hy geboei deur die skolastiek (Habilitasie oor werk van die [[middeleeuseMiddeleeuse]] filosoof Duns Scotus), Aristoteles, kerkvaders en [[Kant]]. Daarna verskuif sy aandag na die fenomenologie (hy was immers die assistent van Husserl), wie se fenomenologiese metode 'n groot invloed uitoefen op sy denke. Tydens sy jare in Marburg het hy onder andere Plato, Augustinus, Luther, Hegel, Schelling en Kierkegaard sy belangstelling. Ook sy kontak met die protestantse Marburgse teoloog Rudolf Bultmann was daar 'n groot invloed op sy denke.
