Justinus II van Bisantium: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Jcwf (besprekings | bydraes) No edit summary |
No edit summary |
||
Lyn 26:
|8 =
|opskrif9 = Eggenote
|9 = Sophia
|opskrif10 = Kinders
|10 = Arabia
|opskrif11 =
|11 =
Lyn 39:
|opskrif15 =
|15 =
}}
'''Justinus II''' ([[Latyn]]: Flavius Iustinus Iunior Augustus, [[Grieks]]: Φλάβιος Ἰουστίνος ὁ νεώτερος; omstreeks 520 – 5 Oktober 578), ook '''Justinus Junior''' genoem, was die [[Bisantynse Ryk|Bisantynse]] keiser van 565 tot 578. Hy was die susterskind van [[Justinianus I van Bisantium|Justinianus I]]. Sy bewind is gekenmerk deur oorlog met die Persiese [[Sassaniede]] en die verlies van ’n deel van [[Italië]]. ▼
▲'''Justinus II''' ([[Latyn]]: Flavius Iustinus Iunior Augustus, [[Grieks]]: Φλάβιος Ἰουστίνος ὁ νεώτερος; omstreeks 520 – 5 Oktober 578), ook '''Justinus Junior''' genoem, was die [[Bisantynse Ryk|Bisantynse]] keiser van 565 tot 578. Hy was die susterskind van [[Justinianus I van Bisantium|Justinianus I]]. Sy bewind is gekenmerk deur oorlog met die Persiese [[Sassaniede]] en die verlies van ’n deel van [[Italië]].
==Bewind==▼
▲== Bewind ==
Justinianus I is in die nag van 14 op 15 November 565 oorlede. Callinicus, ’n hofamptenaar, was die enigste getuie van sy laaste woorde en volgens hom het Justinianus "Justinus, Vigilantia se seun" as sy opvolger aangewys. Daar word vermoed Callinicus het die laaste woorde opgemaak om sy politieke bondgenoot op die troon te kry,<ref>Evans (1999), pp. 263–264</ref><ref>Browning (2003), p. 165</ref> want daar was ook ’n ander Justinus, ’n konsul en die seun van Justianus se neef Germanus.
Anders as sy oom, het Justinus geheel en al op die steun van die aristokrasie staatgemaak. Hy was ’n trotse man en omdat die staatskoffers leeg was, het hy die praktyk stopgesit om potensiële vyande om te koop.
Justinus het sy aandag gefokus op die noordelike en oostelike grense. In 572 het sy weiering om belasting aan die Sassaniede te betaal, tot ’n oorlog met hulle gelei. Ná twee rampspoedige veldtogte waarin die Perse [[Sirië]] en die strategiese fort Dara verower het, het Justinus na berig word waansinnig geraak.
Vanweë sy sporadiese periodes van waansin het Justinus besluit om ’n kollega aan te wys. Hy het sy eie familie oorgesien en op aanbeveling van Sophia vir generaal [[Tiberius II Konstantyn|Tiberius]] in Desember 574 as medekeiser aangewys en hom as sy seun aangeneem.<ref>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/594882/Tiberius-II-Constantinus Encyclopedia Brittanica: Tiberius II Constantine]</ref> Daarna het hy hom afgesonder.
Sophia en Tiberius het vier jaar lank saam regeer terwyl Justinus al hoe kranksinniger geword het. Toe Justinus in 578 sterf, het Tiberius hom opgevolg as [[Tiberius II Konstantyn]].
Line 66 ⟶ 57:
{{Verwysings}}
=== Bronne ===
* {{citation | last=Browning | first=Robert | title=Justinian and Theodora| year=2003 | publisher=Gorgias Press LLC| isbn=1-59333-053-7}}
* {{citation | last=Evans | first=James Allan Stewart | title=The age of Justinian: the circumstances of imperial power| year=2000 | publisher=Routledge| isbn=0-415-23726-2}}
== Eksterne skakels ==
* [http://www.roman-emperors.org/justinii.htm DIR: De Imperatoribus Romanis: Justin II]
* [[
{{Bisantynse keisers}}
| |||