Leninisme: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
kNo edit summary |
No edit summary |
||
Lyn 1:
[[Lêer:
'''Leninisme''' is die vergestalting van 'n politieke teorie wat ontwikkel is, en vernoem is na die [[Rusland|Russiese]] rewolusionêr, en later die Sowjetse premer, [[Wladimir Lenin]]. Die doel hiervan was vir die stig van 'n demokratiese organisasie vir die rewolusionêre baanbreker party. Volgens Lenin was die einddoel van die baanbreker party om 'n diktatorskap van die proletariaat met die hulp van die werkersklas in Rusland te vestig. Wanneer die regeerders van die burgerstand vervang word met die werkersklas word die pefekte geleentheid geskep vir die volledige ontwikkeling na [[sosialisme]]. Leninisme bestaan uit sosialisties- politieke en ekonomiese teorieë wat uit [[Marxisme]] ontwikkel het, sowel as Lenin se vertolking van die Marxistiese teorieë vir die praktiese toepassing op die sosio-politieke omstandighede van die landelike Russiese Ryk van die vroeë twintigste eeu. In Februarie 1917 was Leninisme vir vyf jaar lank die Russiese toepassing van Marxisme se ekonomiese- en politieke filosofie wat deur die Bolsjewiste ontwerp en uitgevoer is. Die Bolsjewiste was die baanbrekerparty wat leiding geneem het in die stryd vir die politieke vryheid van die werkersklas in Rusland.
Funksioneel moes Lenin se baanbreker party aan die werkersklas politieke bewusmaking (opvoeding en organisasie) en rewolusionêre leierskap bied wat nodig was om kapitalisme in [[Imperiale Rusland]] omver te werp. Ná die [[Russiese Rewolusie (1917)]], het Leninisme die dominante weergawe van Marxisme in Rusland geword. Die Bolsjewiste was beskou as die enigste ware vorm van Marxisme en alle vorme van anti-Leninistiese Marxisme, soos die geval met die Mensjewiste en ander faksies van die Sowjet revolusionêres, is die faksies op 'n gewelddadige wyse vervolg. Die Russiese Burgeroorlog het uit verskeie linksgesinde opstande teen die Bolsjewiste bestaan, maar dié opstande is verslaan en Leninisme het die amptelike staatsideologie van die Sowjet demokrasie in die [[Russiese Sosialistiese Federale Sowjetrepubliek]] geword voor die eenheids-samesmelting van die Sowjetunie in 1922. In die post-Leninistiese Rusland van
== Geskiedkundige agtergrond ==
Gedurende die negentiende eeu het die [[Kommunistiese Manifes]]'' ''(1848) van Karl Marx en Friedrich Engels 'n beroep gedoen vir die internasionale politieke unifikasie van die Europese werkersklas. Die doel hiervan was om 'n Kommunistiese rewolusie te bewerkstellig en die manifes het voorgestel dat, aangesien die sosio-ekonomiese organisasie van kommunisme verhewe geag is bo kapitalisme, sal die werkersrewolusie eerste in die ekonomies gegoede, geindustrialiseerde lande begin. Tog het die sosio-ekonomiese agterstand van die Imperiale Rusland in die vroeë twintigste eeu vir snelle en intensiewe industrialisering in die land gesorg. Dit het 'n verenigde werkersklas-proletariaat in die oorwegend landelike kleinboergemeenskappe gevestig.
'n Belangrike rede hiervoor was omdat die industrialisering meestal met buitelandse fondse gefinansier is en die Russiese Tsareryk (
=== Imperialisme ===
In die proses waar die Russiese toepassing van [[Marxisme]] ontwikkel is, het die pamflet, ''Imperialisme, die Hoogste Vlak van Kapitalisme (1916), ''Lenin se analise van ekonomiese ontwikkeling uitgebeeld soos dit deur Karl Marx voorspel was: dat kapitalisme 'n wêreldwye finansiële instelling sal word waar gevorderde industriële lande hul finansiële kapitaal na hul koloniale lande sal uitvoer om die natuurlike hulpbronne en die goedkoop handearbeid van die plaaslike bevolkings uit te buit. Dié ''superuitbuiting ''van die arm (onder-ontwikkelde) lande skep die geleentheid vir die ryk (ontwikkelde) lande om die arbeiders in hul stamlande polities gelukkig te hou met ietwat van 'n hoër lewenstandaard, en om 'n vreedsame arbeidsmark tuis te verseker. 'n Werkersklas-rewolusie van arbeiders en kleinboere was dus nie in die ontwikkelde kapitalistiese lande moontlik nie terwyl die imperialistiese globaal- finansiële stelsel steeds in plek is nie. Dit moes dus 'n onder-ontwikkelde land wees wat die eerste rewolusie moes begin het en in die vroeë twintigste eeu was [[Imperiale Rusland]] polities swakste land in die kapitalistiese globaal-finaniële stelsel.<ref name="tomasic">Tomasic, D. "The Impact of Russian Culture on Soviet Communism" (1953), ''The Western Political Quarterly'', vol. 6, No. 4 December, pp. 808–809.</ref>
Voor die Rewolusie, ondanks die feit dat hy politieke hervorming ondersteun het, en die [[Bolsjewis]]
=== Ekonomie ===
Die Sowjetse demokrasie het die industrieë genasionaliseer en 'n buitelandse handelsmonopolie gevestig vir die produktiewe koördinering van die nasionale ekonomie, en om sodoende te verhoed dat Russiese nasionale industrieë teen mekaar meeding. Om die bevolking in die stede en dorpe te kan voed het Lenin [[Oorlogskommunisme]] (
=== Sosialistiese kultuur ===
Lyn 22:
== Leninisme na 1924 ==
[[Lêer:
In die era ná die Rewolusionêre Rusland, was [[Stalinisme]] (Sosialisme in een land) en [[Trotskyisme]] (Permanente wêreldrewolusie) die vernaamste filosofieë van [[Kommunisme]] wat 'n legitieme ideologiese uitvloeisel van Leninisme was, maar binne die Kommuniste Party het elke ideologiese faksie tog die politieke legitimiteit van die opponerende faksie misken.<ref>''Chambers Dictionary of World History'' (2000) p. 837.</ref>
Lyn 32:
* Lenin's national policy
* [[Nuwe Ekonomiese Beleid|New Economic Policy]]
* ''The State and Revolution'' (1917)
{{ == Nog leesstof ==
Line 53 ⟶ 54:
* Paul Blackledge.[http://www.isj.org.uk/index.php4?id=218&issue=111 ''What was Done''] 'n uitgebreide resensie van Lars Lih's Lenin Rediscovered from ''International Socialism''
* Marcel Liebman. Leninism Under Lenin. [http://www.merlinpress.co.uk/ The Merlin Press]. 1980. [[:en:Special:BookSources/085036261X|ISBN 0-85036-261-X]]
* Roy Medvedev. Leninism and Western Socialism. [http://www.versobooks.com/ Verso Books]. 1981.
* Neil Harding. Leninism. Duke University Press. 1996.
* [[Josef Stalin|Joseph Stalin]]. Foundations of Leninism. University Press of the Pacific. 2001.
* CLR James. Notes on Dialectics: Hegel, Marx, Lenin. [http://www.plutobooks.com/ Pluto Press]. 2005.
* Edmund Wilson. To the Finland Station: A Study in the Writing and Acting of History. Phoenix Press. 2004.
* ''Non-Leninist Marxism: Writings on the Workers Councils'' (texts by Gorter, Pannekoek, Pankhurst and Rühle), Red and Black Publishers, St Petersburg, Florida, 2007.
* Paul Le Blanc. Lenin and the Revolutionary Party. Humanities Press International, Inc. 1990.
* A. James Gregor. The Faces of Janus. Yale University Press. 2000.
== Buiteskakels ==
|