Realisme (kunste): Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
kNo edit summary |
kNo edit summary |
||
Lyn 48:
</gallery>
<gallery widths="
</gallery>
=== Realisme of naturalisme as weerstand teen idealisering ===
[[Lêer:La_familia_de_Carlos_IV.jpg|duimnael|[[Francisco Goya]], ''Charles IV
Realisme of naturalisme as styl wat op die eerlike, ongeïdealiseerde uitbeelding van die voorwerp dui, kan uiteraard in die uitbeelding van enige soort onderwerp gebruik word, sonder dat dit noodwendig tot die tipiese of alledaagse beperk word. Ondanks die algemene idealisme van klassieke kuns, was hierdie styl ook klassieke voorbeelde gehad. Demetrius van Alopece was 'n 4de-eeuse beeldhouer wat realisme bo ideale skoonheid verkies het, en gedurende die Antieke Romeinse Republiek het selfs politici 'n realistiese uitbeelding in portrette verkies. [[Francisco Goya|Goya]] se portrette van die Spaanse koninklike gesin verteenwoordig 'n hoogetpunt in die eerlike en eenvoudig onvleiende uitbeelding van belangrike persone.
[[Lêer:Eilif_Peterssen-Laksefiskeren_(1889).jpg|links|duimnael|Eilif Peterssen, ''The
'n Herhalende neiging in Christelike kuns was 'n "realisme" wat die menslikheid van godsdienstige figure beklemtoon het, bowenal dié van [[Jesus van Nasaret|Christus]] en sy liggaamlike lyding. Gedurende die laat Middeleeue het veral geskilderde houtbeelde die groteske betree
deur Christus bebloed en vol wonde uit te beeld. Dit was veronderstel om die kyker te stimuleer om oor die lyding te mediteer wat Christus in sy plek verduur het. Hierdie werke is veral in Duitsland en [[Sentraal-Europa]] aangetref. Na 'n insinking gedurende die Renaissance het soortgelyke werke weer in die [[Barok]]<nowiki/>tydperk, veral in Spaanse beeldhouwerk, verskyn.
Gedurende die Renaissance het daar 'n eeue lange debat ontstaan oor die korrekte balans tussen kuns gebaseer op waarneming van die natuur en kuns gebaseer op geïdealiseerde vorms, soos dikwels in klassieke kuns die geval was. [[Leonardo da Vinci]] was een van die voorstanders van die suiwer studie van die natuur en wou die volle omvang van individuele vorms in die menslike figuur en ander voorwerpe uitbeeld.<ref>Blunt, 30-32, and the whole short chapter on Leonardo</ref> Ander kunstenaars soos [[Michelangelo]] het die seleksie van die heel mooiste ondersteun - om daardie rede het hy geweier om portrette te skilder.<ref>Blunt, 59-64</ref>
[[Lêer:Henri_BIVA,_ca_1905-06,_Matin_à_Villeneuve,_Salon_1906_postcard_-_original_painting,_oil_on_canvas,_151.1_x_125.1_cm,_private_collection.jpeg|duimnael|Henri Biva, c. 1905-06, ''Matin à Villeneuve (
In die 19de eeu is "Naturalisme" of die "'''Naturalistiese skool'''" as term geskep wat 'n wegbreekbeweging van Realisme verteenwoordig het. Kunstenaars van dié beweging wou hulle van Realiste onderskei deur politieke en maatskaplike kwessies te vermy, en het graag 'n kwasi-wetenskaplike basis verkondig deur op die "naturalis" as 'n student van die natuurwetenskappe te sinspeel. Die skepper van die term, Jules-Antoine Castagnary, het die volgende gesê: "Die naturalistiese skool verklaar dat kuns die uitdrukking van lewe in alle fases en op alle vlakke is, en dat dit alleenlik daarop gerig is om die werklikheid uit te beeld deur dit tot die maksimum mag en intensiteit daarvan te voer: dit is die waarheid in balans met die wetenskap."<ref name="Needham">Needham</ref><gallery widths="
</gallery>
| |||