Stephan Bouwer: Verskil tussen weergawes

Johannes Stephanus Bouwer is op [[8 Augustus]] [[1948]] in [[Pretoria]] gebore. Sy vader is [[A.P.J. Bouwer]], wat die Weesheer van Pretoria was en die skrywer van die eerste Afrikaanse handboek oor boedelsake, naamlik ''Die beredderingsproses van gestorwe boedels'', terwyl sy moeder oorspronklik van [[Reitz]] in die [[Vrystaat]] afkomstig is. Stephan het ’n ouer broer, Willem, ’n ouer suster, Hanneli en twee jonger aangenome susters, Petra en Annette. Hy gaan tot [[1961]] skool aan die [[Laerskool Menlopark]] en is in [[1962]] vir een jaar in [[Afrikaanse Hoër Seunskool|Afrikaans Hoër Seunskool]], waarna hy van [[1963]] na die [[Hoërskool Menlopark]] gaan en in [[1966]] daar matrikuleer. Op skool verwerf hy Noord-Transvaalse kleure vir atletiek. Beide sy ouers het ’n aktiewe belangstelling in die toneel en sy pa skryf self en behoort aan ’n amateur toneelgeselskap. Stephan word dus van kleins af blootgestel aan spraakklasse, toneelklasse en sanglesse en hy verower talle goue medaljes by kunswedstryde.

Hy is op 11 Februarie 1990, die dag waarop [[Nelson Mandela]] vrygelaat is, laat die aand betrokke in ’n ernstige motorongeluk. Daar is byna ’n halfuur gespook om hom uit die wrak van sy motor te kry. Sy bekkenbeen was gebreek, al die ribbes aan sy linkerkant, twee rugwerwels en sy stuitjie, terwyl hy ook ernstige inwendige beserings gehad het. Omdat die sale vol is, stoot hulle hom egter vir drie dae in die hospitaal rond en los hom dikwels waar hulle gewoonlik die lyke los. In hierdie tyd kry hy feitlik geen behandeling nie. Eers hierna spoor sy familie en vriende hom eindelik op en kan hy ordentlik ondersoek word. Sy huisdokter bevind dat hy inderdaad besig was om dood te gaan weens sy beserings en die infeksie wat ingetree het. Hulle plaas hom onmiddellik oor na ’n ander hospitaal, waar hy twee weke in die intensiewe sorgeenheid lê. Hy is die hele tyd in ’n koma. Hierna volg nog twee weke in ’n private saal, waar hy selfs daar nie baie by sy positiewe is nie. Sy herstel is hierna moeilik, maar hy hou eindelik min letsels oor. Agterna verklaar hy dat dit slegs die ondersteuning van sy vriende en gebed is wat hom deur hierdie moeilike tyd gedra het.

Hy is op [[8 Julie]] [[1999]] in sy slaap in sy huis in [[Johannesburg]] oorlede, vermoedelik aan ’n hartaanval.<ref>Steenkamp, Lizel “Bekende TV-regisseur, digter en dosent sterf” “Beeld” 10 Julie 1999</ref>

Bouwer se veelsydige belangstelling en talent het ook op die gebied van die luisterlied en kabaret ’n impak. Bekendes soos [[Mynie Grové]] en [[Laurika Rauch]] maak van sy lirieke treffers, met die bekendste liedjie uit sy pen heelwaarskynlik ''Die'' ''mense wat ek liefhet'', opgeneem deur [[Anton Goosen]]. ''Groot meneer'', gesing deur Mynie Grové, word ook ’n treffer. Die kabaret ''Van Berlyn tot Bapsfontein'' besorg aan Laurika Rauch ’n Gallo-toekenning. Ook vir die sangeresse Annali van Rooyen en Amanda Strydom skryf hy lirieke. Sy komiese eenbedryf ''Die Brummers hou bruilof'' word deur P.J. du Toit en [[Temple Hauptfleisch]] in die versamelbundel ''Voetlig I'' opgeneem en ook apart gepubliseer deur Dalro. Die tema is die deurmekaarspul wat veroorsaak word deur die vele voorbereidings wat vir ’n troue getref moet word en die gemoedere wat begin hoog loop.

Hy skryf ook kortverhale wat in ''Tydskrif vir Letterkunde'' gepubliseer word en ''Ouboeta'' (oorspronklik ''Kersfees sonder Ouboeta''), word deur Hennie Aucamp in die versamelbundel ''Blommetjie gedenk aan my'' opgeneem.

== VerwysingsBronne ==

* Kannemeyer, J.C. ''Die Afrikaanse literatuur 1652-20041652–2004.'' Human & Rousseau Kaapstad en Pretoria Eerste uitgawe 2005

* Malan, Lucas. ''Stephan Bouwer 1948-19991948–1999''. Insig, September 1999

=== Ander verwysingsVerwysings ===

{{Verwysings|2}}