Diëtieleter: Verskil tussen weergawes

Eter is taamlik lank bekend. Raymundus Lullus het dit glo omtrent 1275 reeds ontdek, maar ander navorsers word soms as ontdekkers genoem soos [[Paracelsus]] of die Duitse medikus en plantkundige Valerius Cordus (1515-1554). Hy het ‘n vervaardiging van eter uit [[swaelsuur]] en [[alkohol]] beskryf. Die naam eter stam van Frobenius in 1730. In die 19de eeu het medici soos Williamson Long begin om dit vir verdowing te gebruik. In 1842 verwyder hy ‘n tumor by ‘n pasiënt onder eter-narkose. In die 1930s begin hierdie aanwending te verminder omdat eter baie brandbaar is. Sy [[flitspunt]] is baie laag. In die Derde Wêreld word dit soms nog toegepas.