Organiese chemie: Verskil tussen weergawes

Om 'n herverdeling van elektrone of elektronpare aan te gee tydens 'n reaksie aan te gee word in die organiese chemie dikwels gebruik gemaak van gebuigde pyltjies wat duidelik maak hoe navorsers voorstel dat die een struktuur uit die ander een ontstaan. 'n Goeie voorbeeld hiervan is die Elbs-reaksie wat die eindproduk [[antraseen]] vorm.

Alle pyltjies het hier 'n simmetriese kop soos <math>\to</math>. Dit beteken dat 'n elektronpaar verskuif. Indien die kop nie simmetries is nie soos <math>\rightharpoonup</math> is dit net 'n enkele elektron. <ref>Organic Chemistry {{Outeur|William H. Brown, Brent L. Iverson, Eric Anslyn, Christopher S. Foote}} Cengage Learning, 2017, ISBN 1337516406, 9781337516402, bls. 233</ref>In die laaste stap van die reaksie (3 na 4) is daar drie pyltjies. Die onderste een verskuif die bindingselektrone van een van die waterstofatome na die ring toe om daar 'n dubbelbinding te vorm. Die waterstofioon ([[proton]]) raak hierdeur los van die molekuul. Die pyltjie daarbo verskuif 'n dubbelbinding in die ring na bo. Die boonste pyltjie verbreek die binding van die hidroksielgroep en maak dit 'n [[hidroksied]]-ioon wat ook los kom. Die losse proton en hidroksied vorm saam ‘n watermolekuul vorm. Hierdie pyltjies speel 'n groot rol in die organiese chemie omdat dit die groot ervaring wat navorsers het met watter reaksies moontlik is (of nie) in 'n beeldtaal uitdruk.