Gratianus: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Jcwf (besprekings | bydraes) No edit summary |
Jcwf (besprekings | bydraes) No edit summary |
||
Lyn 4:
In [[367]] stel keiser [[Valentinianus I]] sy agtjarige seuntjie Gratianus aan die soldate voor as sy mede-Augustus om 'n erflike dinastie te vestig.<ref name="Hebble">The Emperor and the Army in the Later Roman Empire, AD 235–395, {{Outeur|Mark Hebblewhite}}, Routledge, 2016, ISBN 1-317-03429-5, ISBN 978-1-317-03429-2</ref>
Sy pa is in 367 dalk deur 'n [[hartaanval]] dood, toe Gratianus in Trier was en op 24 Augustus het hy self keiser geword, maar sy broertjie Valentinianus II wat net vier jaar oud was, is naas hom en [[Valens]] as derde keiser benoem.<ref name="Fik">Emperors Don't Die in Bed, {{Outeur|Fik Meijer}}, Psychology Press, 2004
ISBN 0-415-31201-9, ISBN 978-0-415-31201-1</ref> Hy wysig sy pa's taamlik harde beleid teenoor die senaat. Op 1 Januari 376 word 'n ''oratio'' in die senaat voorgelees waarin aangekondig word dat 'n paar van sy pa se Pannoniese amptenare wat die aristokasie van Rome geteister het, soos die ''praefectus annonae'' en ''vicarius urbis'' Maximinus ontslaan word. Maximinus word later in hierdie tereggestel vir sy wandade. <ref name="Drijvers">The Late Roman World and Its Historian: Interpreting Ammianus Marcellinus, {{Outeur|Jan Willem Drijvers, David Hunt}} Routledge, 2003
ISBN 1134631790, ISBN 9781134631797</ref>
Ná [[Valens]] se nederlaag en dood teen die Gote in die slag van Adrianopel stel Gratianus in 379 vir Theodosius aan as sy mede-keiser in die ooste.<ref name="Kenny">Monarchs, {{Outeur|Peter Francis Kenny}}, Xlibris Corporation, 2016, ISBN 1-5144-4375-9, ISBN 978-1-5144-4375-0</ref>
Gratianus verwaarloos die noordelike provinsies en bly liewer in die komfortabele stad [[Milaan|Mediolanum]].<ref name="Hebble" /> Daar onderhou Gratianus sterk kontakte met die Christelike intellektuele soos biskop [[Ambrosius]] wat 'n bekende kerkvader is.<ref name="Fik" /> Gratianus was 'n vrome christen, in 379 stel hy alle [[kettery]] buite die wet en doen afstand van die titel ''pontifex maximus'' (opperpriester) wat die keisers voor hom altyd gevoer het.<ref>The Church of the Fathers {{Outeur|John Henry Newman}} Gracewing Publishing, 1840, ISBN 0-85244-447-8, ISBN 978-0-85244-447-4</ref> Die Priscillianisme word verbied en hulle leiers in ballingskap gedwing en hulle kerke onteien. Nog Ambrosius, nog [[pous Damasus I]] wil hulle help, maar hulle win 'n regsaak en kan terugkeer. Onder Magnus Maximus word hulle opnuut vanweë kettery en magie veroordeel en tereggestel. Van hulle oortuigings is niets meer bekend nie. Onder invloed van Ambrosius word ook die heidene deur Gratianus vervolg.<ref>Understanding the Gift of Salvation: And a Concise History of How the Church Through Ignorance and Unbelief Lost the Power of the Holy Spirit, {{Outeur|Irpeel Ebenezer}} AuthorHouse, 2012, ISBN 1-4685-4165-X, ISBN 978-1-4685-4165-6</ref> In 382 laat hy die altaar vir die godin van die oorwinning, Victoria verwyder, waar die senatore elke môre 'n offer gebring het voor hulle aan die werk gegaan het.<ref name="Drijvers"/>
Hy moet in 383 optree teen die Alamanni wat Gallia binnegeval het. Hy trek oor die Brennerpas en na Gallia maar die veldtog eindig in 'n ramp.<ref name="Fik" /> In dié jaar usurpeer [[Magnus Maximus]] die keiserlike troon nadat Gratianus vir 'n groep [[Alane|Alaanse]] drosters 'n feesmaal bereid het, terwyl sy eie troepe niks gekry het nie. Gratianus se Galliese troepe bly aanvanklik trou, maar na effens met Maximus s'n gebaklei te het, loop hulle oor.<ref name="Hebble" />
| |||