Bangor: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Etiket: 2017-bronwysiging |
Etiket: 2017-bronwysiging |
||
Lyn 150:
Bangor het 'n wisselvallige geskiedenis. Sy naam is volgens sommige deskundiges afgelei van die [[Iers-Gaelies]]e ''Beannchor'' wat as "gehoringde baai" vertaal kan word.<ref>Ards and North Down Borough Council: ''Bangor Town Walk and Cultural Trail''. Bangor 2016, bl. 2</ref>
[[Lêer:Bangor Abbey and graveyard - geograph.org.uk - 647030.jpg|duimnael|links|Bangor-abdy en kerkhof]]
Eerste nedersettings in die gebied is in die [[Jongsteentydperk]] gevestig. Die geskiedenis van Bangor begin egter met die stigting van 'n [[klooster]] deur Sint Comgall in 558 wat tot 'n sentrum van geleerdheid gegroei het. Toe hy in 601 oorlede is, was daar byna 3 000 monnike. Twee van sy bekendste studente en volgelinge, Columbanus en Gallus, het uitgebreide Christelike sendingwerk op die Europese vasteland gedoen waartydens hulle kloosters in Luxeuil, Bobbio en [[Bregenz]] gestig het.
Terwyl voorwerpe uit die klooster se vroeë geskiedenis tans in die North Down-museum vertoon word, word die abdy se mees befaamde werk, die 7de eeuse Bangor-antifonarium ('n versameling van antifone of beurtsange en ander himnes, gebede en gedigte) buite Noord-Ierland in die [[Milaan]]se Biblioteca Ambrosiana bewaar nadat 'n monnik dit na die Bobbio-klooster saamgeneem het.
Bangor is in die volgende eeue verskeie kere deur [[Wikings]] geplunder ('n gerekonstrueerde Wiking-langhuis kan in Bangor se North Down-museum besigtig word). Die dorp se kwesbaarheid vir aanvalle vanaf die see het bygedra tot die klooster se agteruitgang. Belangrike herstelwerk is in die 12de eeu deur Sint Malachias, aartsbiskop van Armagh, gedoen. Later het [[Skotland|Skotse]] setlaars, die sogenaamde ''Planters'', hulle hier gevestig. Bangor het in die moderne tyd tot 'n gewilde Noord-Ierse strandoord ontwikkel.
| |||