Plato se werke uit hierdie periode het later van sy bekendste werke geword, deels omdat van die dialoë uit hierdie periode literêre hoogtepunte verteenwoordig,. asookVoorts omdathet hy in hierdie periode hy sy beroemde [[metafisika|metafisiese]] opvattingeopvattings ontwikkel het.
Sy oortuiging dat daar vaste [[etiek | etiese]] waardes bestaan, kry gestalte in die aanname dat daar Idees (of 'Vorme') bestaan. Dit is onsigbare, tydlose, perfekte voorbeelde, waarvan die manifestasies in die wêreld slegs swak nabootsings daarvan is. Hierdie etiese Idees is volgens Plato absolute standaarde, geldig vir alle mense.
Die wese van dinge, wat Sokrates gepoog het om te vind in die vroeë dialoë opveral is sy soeksoeke na definisies, is ook te vinde in diePlato se 'IdeësIdees'. Aangesien ditdie Idees volgens Plato vir ewig bestaan en dus ook vir ewig dieselfde is, sien Platohy in hulle die enigste ware onderwerpe van ons kennis. Die sigbare [[wêreld]] om ons heen is te veranderlik om werklik daarvan werklikeegte kennis te kan hê. In hierdie sienings is daar sprake van die invloed van Heraclitus, met wie se opvattings Plato vertroudvertrou wasgeraak het via Cratylus. Aan hierdie opvatting lê waarskynlik 'n [[wiskunde|wiskundige]] konsep ten grondslag: elke [[vierkant]] wat ons teken is onvolmaak. Maar al ons berekeninge betreffende vierkante, is gebaseer op 'n perfekte, abstrakte vierkant. Dit brei Plato uit tot nie-wiskundige voorwerpe; soos 'n Idee 'Mens', 'n Idee 'Perd', ens.
