Leo Strauss: Verskil tussen weergawes

Strauss het nie in die aktiewe politiek deelgeneem nie, het geen politieke beweging gestig nie, maar gefokus op sy rol as 'n politieke filosoof en akademikus. Hy merk op dat die politieke filosofie, wat hy in 'n sekere sin as die eerste filosofie beskou het, deur die tyd besoedel geraak het deur 'n reeks van "pseudofilosofiese" denke. Hy noem veral denkrigtings soos historisisme, sciëntisme en dialektiese materialisme. Die "suiwerste” vorm van politieke filosofie vind mens volgens hom nog binne die antieke Griekse filosofie. So heg hy waarde aan die diepgang, subtiliteit en die dialektiese karakter van Plato, [[Aristoteles]] en Xenophon se denke. Hierdie klassieke politieke filosofie was volgens Strauss direk met die politieke lewe self verbind en alle latere politieke studies slegs indireke en as modifikasie van hierdie "oorspronklike posisie" van die Grieke opgevat moet word. Die taak wat Strauss daarby dan ook op homself neem is, via historiese studies, terug na hierdie oorspronklike posisie te gaan.