Nihilisme: Verskil tussen weergawes

== Geskiedenis ==

Die term bestaan sedert die [[Franse Rewolusie]]. In die filosofie word nihilisme gepopulariseerd deur Friedrich Heinrich Jacobi in [[1799]], in 'n kritiek op Johann Gottlieb Fichte. Die term word in hierdie tyd gebruik om afkeer of die afbreek van die ‘hoogste waardes’ te beskyfbeskryf. Die term word negatief gebruik, selfs as 'n skelwoord. In die eerste helfte van die [[19de eeu]] word die term in verskeie lande gebruik deur diegene wat vrees vir die slegte invloed van 'n afwysing van die geloof en die aanvaarde kulturele waardes. Hierdie skrywers vrees 'n beweging "wat niks heel laat van wat vir hulle die hoogste waarde verteenwoordig." Met Toergenjev se ''Vaders en Seuns'' word in [[Rusland]] in die jare 60 van die 19e eeu die term nihilisme vir die eerste keer gebruik in positiewe sin. In dié boek gee die hoofkarakter Bazarov die volgende definisie:

Die nihilistiese beweging wat in Rusland opkom in die jare 1860-18701860–1870 het geen vasomlynde programme nie en word gekenmerk deur hul afkeur teen die aanvaarde oortuigings. Die term word deur radikale groeperinge gebruik. Dus word dit ook toenemend gebruik om ektremiste van elke vorm te beskryf, en word daarmee weer 'n skelwoord.

== Nietzsche ==

Nietzsche omskryf homself as 'n nihilis, maar wel vanuit sy eie invalshoek. Dit word tans grotendeels gedebateergedebatteer. Sy positiewe opvattings oor die bestaan van waarheid en sy erkenning van die (menslike) natuur en geaardheid onderskei hom van die hoofstroming in die nihilisme. Sy verwerping van die bestaan van 'n volmaakte bron van absolute, universele en transendentale waardes het hy gemeen met die nihilisme, maar anders as ander nihiliste was hy geen nihilist in hart en siel nie en het hy die nihilisme nooit verdedig nie en toon hy homself dat hy selfs heel krities daaroor is. Sy gekompliseerde verhouding met die nihilisme blyk onder meer uit sy bewering dat "waarhede illusies (is), waarvan ons vergeet dat hulle bestaan", en sy stelling dat die [[Christendom]] die uiterste vorm van nihilisme sou wees.

• * Ongeldigheid van moraliteit, in die sin dat morele waardes geen absolute geldigheid het nie; moraliteit is subjektief.

• * Ongeldigheid van die waarheid: objektiewe ewige waarhede is nie kenbaar nie; waarheid is subjektief.

• * Daar is geen god: 'n ewige mag bestaan nie; die mens staan alleen.

• * Ewige herhaling: die geskiedenis het geen doel nie.